به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، فیبیریلاسیون دهلیزی نوع بسیار معمول شناخته شده ریتم نامنظم قلب می باشد. محققین نشان دادند که بیمارانی که انقباضات دهلیزی نارس(PACs) بسیاری دارند و توسط مانیتور 24 ساعته روتین شناسایی می شود، در معرض ریسک بالاتری از فیبریلاسیون قرار دارند.
PACs ریتم نامنظم قلب می باشد که از دهلیز منشأ می گیرد. مانیتورهولتر یک وسیله الکتریکی قابل حمل می باشد که جهت مانیتورکردن مداوم فعالیت الکتریکی قلب استفاده می گردد. به گفته دکتر Marcus، ما بدنبال تعیین چگونگی پیش بینی فیبریلاسیون دهلیزی توسط PACs در مقایسه با مدل پیچیده پیش بینی مشتق شده ازمطالعات قلبی فرامینگهام می باشیم. از آنجاییکه PACs ارتباط سببی با فیبریلاسیون دهلیزی دارد، از نظر تئوری ممکن است که از بین بردن آن با داروها یا روش فرسایش کاتتر می تواند احتمال فیبریلاسیون دهلیزی را تغییر دهد.
افراد با فیبریلاسیون دهلیزی علایمی را نشان نمی دهند، اما این شرایط ریسک اختلالات و سکته های قلبی را افزایش می دهد. فیبریلاسیون دهلیزی زمانی ایجاد می شود که سیگنال های سریع و تصادفی موجب انقباض نامنظم و سریع دهلیز می گردد. در مطالعه دکتر Marcus و همکارانش، 1260 نفر بدون هیچ گونه فیبریلاسیون دهلیزی تشخیص داده شده با 65 سال یا پیرتر تحت 24 ساعت مانیتورینگ وارد شدند. در این گروه افرادی که شمار PAC بالاتری داشند، 18 درصد افزایش احتمال ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی را نشان دادند. سپس این اطلاعات با نتایج حاصل از مدل مطالعه قلبی فرامینگهام که شامل اطلاعات مربوط به متوسط توده بدنی(BMI)، الکتروکاردیوگرام، تاریچه پزشکی فرد می باشد، مورد مقایسه قرار گرفت. به گفته دکتر Marcus، روش PAC بخودی خود بهتر از مدل فرامینگهام در تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی پیشرفته می تواند باشد. این مطالعه یک مدل اندازه گیری قوی و ساده ای را جهت پیش بینی فیبریلاسیون دهلیزی پیشنهاد می کند و ممکن است نشانه هایی را در استراتژی های خاص در جلوگیری از بیماری فراهم کند. اما این مطالعه برای اثبات ارتباط سببی بین PACs و شروع جدید فیبریلاسیون دهلیزی طراحی نشده است.
پایان مطلب/