به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه جدیدی که نتایج آن در Nature Genetics به چاپ رسیده است محققان دانشگاه Pennsylvania اطلاعات تازه ای را در مورد مکانیسم پیشرفت ALS به دست آورده اند. آن ها با تحقیق بر روی مدل حیوانی این بیماری (نوعی مگس سرکه) به روشی برای کاهش اثرات مخرب بیماری بر روی نورون ها دست یافته اند که می تواند در سلول های پستانداران نیز به کار رود. این کشف می تواند به ارائه درمان های جدید منجر شود. در سال های اخیر محققان در مورد ریشه های ژنتیکی و ژن های دارای نقش در این بیماری اطلاعات مفیدی کسب کرده اند. یکی از این ژن های کلیدی TDP-43 نام دارد که می تواند به RNA متصل شود. دیده شده که در سیتوپلاسم بیماران مبتلا به ALS میزان پروتئین حاصل از بیان این ژن به طورغیرعادی بالاست. TDP-43 با ژنی به اسم ataxin-2 برهمکنش می دهد. جهش های ataxin-2 خود باعث بیماری های تحلیل برنده می شود. با توجه به بر همکنش قوی ataxin-2 و TDP-43 و یافته هایی که نشان می دهند میان ataxin-2 و ALS ارتباط وجود دارد این گروه از پژوهشگران به مطالعه تازه ای برای کشف این ارتباط پرداخته اند. از آن جایی که مگس سرکه موجودی ساده با فاصله کوتاه بین دونسل است، می تواند برای مطالعه مسیرهایی مولکولی که در بیماری ها نقش دارند بسیار مفید باشند. مطالعات انجام شده در مگس سرکه ومخمر نشان داده اند ژن هایی که ساختارهای سلولی موسوم به گرانول های استرس را تعدیل می کنند بر سمیت TDP-43 تاثیرمی گذارند. با توجه به این که پژوهش های قبلی نشان داده بود که میزان غیر طبیعی ترکیبات گرانول های استرس در بیماران مبتلا به ALS بالا است، انتظار می رفت این ساختارها با بیماری رابطه داشته باشد. گروه فوق دریافته اند که بیان ژن هایی که احتمالا با گرانول های استرس درارتباطند سمیت TDP-43 را افزایش می دهند. تحقیقات با مطالعه مگس سرکه هایی که از نظر ژنتیکی طوری تغییر داده شده بودند که بتوانند TDP-43 انسان را بیان کنند، ادامه یافته است. در این شرایط ترکیبات گرانول های مذکور مشاهده شده اند و علایم مشابه بیماری ALS نیز دیده شده است. این مگس سرکه ها پرواز طبیعی نداشته و طول عمر آن ها کوتاه تربوده است. محققان با تغییر دربیان ژن های مورد مطالعه توانستند این علایم را از بین ببرند. آن ها همچنین موفق به شناسایی منطقه ای بر روی پروتئین ataxin-2 شده اند که برای افزایش اثرات مخرب TDP-43 ضروری است و poly-A binding protein یا PABP نام دارد. به گفته محققان اگر این قسمت عملکرد خود را ازدست بدهد بر همکنش ataxin-2 و TDP-43 صورت نخواهد گرفت. با آزمایش بر روی نخاع بیماران مبتلا به ALS میزان زیاد PABP در آن ها نیزمشاهده شده است. در مرحله بعدی آزمایشات، محققان از ماده ای به نام GlaxoSmithKline برای مهار بخشی از مسیر مولکولی عامل تجمع ترکیبات مذکور در مگس سرکه استفاده کرده اند که امیدوار کننده بوده است. برای بررسی اثرات مهار کننده فوق این ماده بر روی نورون های موش نیز آزمایش شده و نتیجه کاهش خطر مرگ سلول ها بوده است. محققان عقیده دارند علاوه بر این که نتایج می توانند منجربه درمان های جدید شوند این آزمایشات نشان می دهند که جاندارن ساده ای نظیر مخمر و مگس سرکه تا چه حد می توانند دراین گونه تحقیقات مفید باشند.

پایان مطلب/