سید وحدت همراز، دانشجوی دکترای مطالعات اعتیاد دانشگاه شاهرود با تاکید بر اینکه در زمینه تحقیقات افق های جدیدی در حوزه اعتیاد مطرح شده است افزود: اعتیاد به عوامل بسیار زیادی بستگی دارد ولی یکی از این عوامل افتراق گذار قضیه ژنتیک است.
وی ادامه داد: علم آلل هایی پیدا کرده است که روی گیرنده های میانجی های مغزی اثر دارند و باعث می شوند که استعداد برخی از افراد به استفاده از مواد مخدر بیشتر یا کم تر شود.برای مثال ما در زمینه تحقیقات متوجه شده ایم که وجود بعضی از ژن ها باعث می شود که یک فرد برای پیشگیری از درد مجبور است دز بالاتری مورفین داشته باشد که این می تواند تایید کننده استعداد این فرد به دریافت مورفین و احتمال بیشتر استعداد این فرد به معتاد شدن باشد.
دکتر همراز با بیان این سوال که چرا در بعضی جمعیت ها اعتیاد بیشتر و در بعضی دیگر اعتیاد کم تر است گفت:اگر بتوانیم تداخلی در قضیه بیان ژنی این گیرنده ها به وجود بیاوریم و بتوانیم آن ها را کم یا زیاد کنیم می توانیم استعداد یک جمعیت را برای معتاد شدن کم کنیم.
این دانشجوی دکترا افزود:با استفاده از برخی داروها می توان با تغییراتی که در دی ان ای و... به وجود آورد بیان ژنی را تغییر داد و اگر این تغییر هدایت شده باشد باعث می شود استعداد فرد نسبت به مواد مخدر کم تر شود.
وی با ابراز امیدواری افزود: خوشبختانه این درمان در مرحله تحقیق و در ایران و دنیا به نتیجه رسیده است. مقالات ثبت شده در این زمینه از کشورهای مختلف مانند فلسطین، سوئد، هند و...بوده است.
دکتر همراز در پایان تاکید کرد حوزه اعتیاد نیاز دارد در کشور به صورت اساسی مطالعه شود و بین بحث های پایه و بحث های درمانی ارتباط به وجود بیاید.