به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، ژنوم جاندارن از انسان گرفته تا ذرت مملو از قطعاتی ازDNA  است که انگل محسوب می شوند. این DNA ها اگر سرکوب نشوند تکثیر یافته و در سراسر ژنوم گسترش می یابند و می توانند مضر باشند. به این قطعات retrotransposable element  یا RTE اطلاق می شود. مطالعات قبلی نشان داده بودند که قطعات مذکوردر محیط کشت از کنترل خارج می شوند. محققان اکنون دریافته اند که  با پیر شدن موش ها RTE ها قادرند به طور گسترده از  ژنوم جدا شده  و خود را تکثیر نمایند این فرایند موجب ناپایداری ژنوم می شود. تعداد زیادی از بیماری های مرتبط با پیری نظیر سرطان با ناپایداری ژنوم رابطه مستقیم دارند . در مطالعات دیگر محققان نشان داده اند که این اتفاق در تومورها نیز به دفعات رخ می دهد اما با کاهش کالری می توان از آن جلوگیری نمود. از آن جایی که تکثیر RTE اتفاق نا خوشایندی محسوب می شود بدن سعی در کنترل آن دارد و این قطعات را دربخش های فشرده کروموزوم به نام heterochromatin محبوس می نماید. پژوهشگران در آزمایشات خود دریافته اند که ژنوم چندین بافت موش با پیری بیشتر به heterochromatin تبدیل می شوند از طرف دیگر آن ها مشاهده کرده اند که در برخی مناطق ژنوم که RTE ها تجمع یافته اند بعد از رسیدن موش ها به سن 2 سالگی فشردگی ساختار heterochromatin از بین می رود. این سن معادل 70  سالگی انسان است. اهمیت این یافته درهم زمانی کم شدن کنترل بر RTE ها با پیری موش است. یافته مشابهی در مگس سرکه نیز به دست آمده است. بنابراین شاید بتوان نتیجه گرفت RTE ها در پیری نقش دارند.

در مطالعه دیگری سلول های کبد وماهیچه های اسکلتی موش های 5، 24 و 36 ماه مورد بررسی قرار گرفته اند.  محققان با مقایسه بیان ژن ها وتوالی DNA در سلول ها دریافته اند که بیان بسیاری از RTE ها در هر دو بافت بعد از24 ماهگی افزایش می یابد. علاوه بر این تکثیر و انتقال آن ها نیز بیشتر می شود اما زمانی که 40 درصد از کالری دریافتی موش ها کاسته می شود این نتایج مشاهده نمی شود. نتیجه دیگر آزمایشات این گروه نشان داده است که فراوانی برخی از RTE ها در بافت های سرطانی موش بیشتر است با این حال آن ها تا کنون شواهدی مبنی بر این که RTE ها در سرطان نقش اساسی دارند، به دست نیاورده اند. 

 

پایان مطلب/