به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پژوهشگران به کمک مدل های ریاضی و دانستن نوع پروتئین های موجود در متابولیزه کردن داروها(آنزیم) برای هر بیماری، توانسته اند میزان دقیق داروهای سرکوب کننده ایمنی لازم را محاسبه کنند. این  روش قادر خواهد بود کارایی درمان را بیشتر کند وبا کاهش رد پیوند، صرفه جویی در وقت و افزایش کیفیت زندگی، احتمال زنده ماندن تعداد بیشتری ازبیماران و بهینه کردن سیستم سلامت آن ها را نیز در بردارد. محققان می گویند آنزیم ها که به شکل دارو مصرف می شوند دارای درجات مختلفی از فعالیت هستند بنابراین سرکوب ایمنی می تواند کند یا تند صورت گیرد و نیاز به دانستن اینکه هر فرد چه نوع پروتئین هایی را و به چه میزان باید در غالب دارو دریافت کنند مفید است . این کار با مطالعات ژنتیکی انجام پذیر است. در هر مطالعه برای هر بیمار الگوریتم های ریاضی ایجاد خواهد شد که با کمک اطلاعات ژنتیکی ، اندازه، سن،داروهای فعلی و زمان  پیوند بیان می کنند که چه میزان ازداروهای سرکوب کننده ایمنی بهتر است استفاده شود. در حال حاضر کیفیت داروها با آزمون و خطا مشخص می شود. این کار علاوه بر صرف زمان می تواند به رد پیوند نیز منجر شود. مثلا میزان داروی Nifedipine مصرف شده برای یک بیمار آلمانی، برای بیماران مکزیکی مناسب نیست زیرا در آن ها سر درد،  مشکلات عروقی و... را به وجود آورد. تفاوت های این چنینی در افراد از تفاوت های ژنتیکی آن ها ناشی می شود.

پایان مطلب/