به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، زیست شناسان دانشگاه Johns Hopkins کشف کردند که شرایط کم اکسیژن که اغلب درون تومور وجود دارد برای شروع یک زنجیره مولکولی از وقایعی که سلول های سرطان سینه را به حالت متحرک و تهاجمی تبدیل می کند، کافی می باشد. سطح بالای پروتئین Rho و Rock1 برای پیامدهای بد سرطان سینه توسط حرکت سلول های سرطانی شناسایی شده است. تولید این پروتئین به طور دراماتیک زمانی که سلول های سرطان سینه در شرایط کم اکسیژن قرار می گیرند، افزایش می یابد. به گفته دکترSemenza، سلول های سرطانی برای حرکت خود نیاز به تغییرات زیادی در ساختارهای داخلی خود دارند. فیلامنت های موازی نازک در سرتاسر سلول ها به آنها اجازه ارتباط و بلند شدن دست های سلول و ربودن ساختارهای خارجی جهت کشیدن خودشان در طول آنها را می دهند. پروتئین های RhoA و ROCK1 برای تشکیل این ساختارها نقش مرکزی دارند. بعلاوه ژن های کد کننده RhoA و ROCK1 در سلول های سرطان سینه متاستاتیک انسانی به میزان زیادی بیان می شود. در موارد نادری، این سطح افزایش یافته مربوط به اشتباهات ژنتیکی در پروتئین کنترل کننده آنها می باشد. شرایط کم اکسیژن که غالبأ در سرطان های سینه مشاهده می شود، موجب افزایش تولید RhoAَ وROCK1 از طریق فعالیت فاکتورهای القاکننده هیپوکسی می شود. با تکثیر سلول های توموری، داخل تومور شروع به فعالیت بدون اکسیژن می کند، بدلیل آنکه توسط رگ های خونی تغدیه نمی شوند. فقدان اکسیژن موجب فعال شدن فاکتورهای القاشده توسط هیپوکسی می شود که کنترل کننده اصلی روشن شدن بسیاری از ژن هایی می باشد که به سلول جهت سازش با شرایط کمبود اکسیژن کمک می کند. از آنجاییکه این پاسخ ها برای زندگی ضروری می باشند، فاکتورهای القاشده توسط هیپوکسی ژن هایی را که به فرار سلول سرطانی از شرایط کمبود اکسیژن کمک می کند، نیز روشن می کنند. آزمایشات دکتر Gilkes نشان داد که سلول های سرطانی در حضور میزان کم اکسیژن در مقایسه با شرایط نرمال متحرک تر هستند. این سلول ها سه برابر فیلامنت بیشتر به ازای هر سلول دارند. با کاهش میزان این پروتئین های القا شده توسط هیپوکسی، سلول های توموری به سختی حرکت می کنند و همچنین تعداد فیلامنت ها و دست های سلولی و توانایی ارتباط آنها نیز کاهش می یابد. بنابراین ارتباط مستقیمی بین این دو ست پروتئین و توانایی حرکت تومورها وجود دارد. آزمایشات بعدی تأیید کرد که در حقیقت فاکتورهای القاشده توسط هیپوکسی به ژن های RhoA و ROCK1 متصل شده و آنها را روشن می کنند. دانشمندان مشاهده کردند که خانم هایی که سطح بالایی از این دو پروتئین داشتند، به احتمال بیشتری دچار مرگ ناشی از سرطان سینه می شدند نسبت به آنهایی که نسبت پائین تری از این پروتئین ها را بیان می کنند. امید است که مطالعات کلینیکی داروهایی را که مهارکننده فاکتورهای القاشده توسط هیپوکسی می باشند، مورد آزمایش قرار دهند.
پایان مطلب/