به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، دکتر جورادو  در این زمینه می گوید: زمانی که ما در حال طراحی مواد و تست کردن اجزاء آن هستیم هنوز در مراحل ابتدایی کار قرار داریم. اما هیدروکسیل آپاتیتی که به روش سینتتیک به دست آمد، ویژگی های خود را حفظ می کند و طبق مطالعات ما می تواند به عنوان یک جایگزین استخوانی مورد استفاده قرار گیرد و در درون بدن سمیتی ایجاد نمی کند.

این محققین اعلام کرده اند که این ماده زمانی که سنتز شد، به صورت ذرات بسیار کوچک پودری(نانوماتریکس) به دست آمد؛ این ماده می تواند به صورت قالبی شکننده شکل بگیرد اما برای این که بتوان آن را مورد استفاده قرار داد لازم است یک سری مواد دیگر به ان اضافه کنیم تا مقاومت مکانیکی آن را بالا ببریم.

هیدروکسیل آپاتیتی که به صورت سینتتیک به دست می آید به صورت سرامیکی شکننده است. کلاژن و مواد آلی که به استخوان اضافه می شوند به آن مقاومت می دهند. به همین دلیل این محققین به دنبال ترکیب این مواد با با یکدیگر هستند تا بر مقاومت این جایگزین بافتی بیفزایند.

محققین این انسیتو به دنبال به دست آوردن موادی هستند که دارای ویژگی هایی باشد که بتوان آن را برای استخوان های بزرگ مانند ران یا انگشتان استفاده کرد. با این وجود،  این مواد بسته به ویژگی های شان برای سایر بخش های بدن نیز سازش پذیر هستند.

آن ها در این مطالعه به دنبال جایگزینی بودند که با توجه به ویژگی های مکانیکی که دارد بتوان از آن برای شکستگی های استخوانی که هیچ گونه گزینه دیگری را نمی توان برای آن ها بکار برد، استفاده شوند. این جایگزین زیست تخریب پذیر است و پس از این که منجر به تولید استخوان جدید شد در بدن فرد به تدریج از بین می رود.

پایان مطلب/