به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، به دلیل این که سلول های بنیادی جنینی انسانی متفاوت از سلول های خود بدن  یا به عبارت دیگر آلوژنیک هستند به طور طبیعی به وسیله سیستم ایمنی بدن که سلول های بیگانه را مورد تهاجم قرار می دهد، مورد حمله قرار می گیرند. یک راه برای کاهش پاسخ ایمنی آلوژنیک سرکوب سیستم ایمنی با استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی است.

اما درمان با استفاده از سلول های بنیادی، استفاده طولانی مدت از داروهای سرکوب کننده ایمنی سمی برای بیمارانی که دچار بیماری های مزمنی مانند پارکینسون یا دیابت هستند، مسایل و مشکلات زیادی را از نظر سلامتی ایجاد می کند.

محققین مدت زیادی است که به دنبال یک مدل خوب مربوط به  ایمنی بدن هستند که به آن ها اجازه دهد که استراتژی هایی را برای پیوند سلول های آلوژنیک مشتق از سلول های بنیادی جنینی پیدا کنند.

مشکل این است که بیشتر اطلاعات موجود در مورد سیستم ایمنی موش است و این اطلاعات غالبا قابل بسط به انسان نیستند، زیرا سیستم ایمنی این دو موجود کاملا متفاوت هستند.

بنابراین آن ها تصمیم به استفاده از مدل موشی گرفتند که سیستم ایمنی آن را تا حد زیادی انسانی کرده بودند. به این منظور، زیست شناسان موشی آزمایشگاهی با نقص در سیستم ایمنی ایجاد کردند و بافت تیموس جنینی انسانی  و سلول های بنیادی  خونساز مشتق از کبد جنینی همان انسان را به بدن آن ها پیوند کردند. نتیجه حاصله ایجاد موشی با سیستم ایمنی انسانی بود که به طور موثر سلول های بنیادی جنینی انسانی پیوند شده را رد می کرد.

با استفاده از این موش دستکاری شده، محققین مولکول های سرکوب کننده سیستم ایمنی زیادی را به تنهایی یا به صورت ترکیبی مورد مطالعه قرار دادند و در مورد حفظ سلول های بنیادی پیوند شده از رد سیستم ایمنی به نتایج جالبی دست یافتند.

آن ها از داروی CTLA4-Ig به صورت ترکیبی با پروتئین PD-L1استفاده کردند و مشاهده کردند که این دو مولکول به صورت ترکیبی به سلول های آلوژنیک اجازه می دهند که در موش انسانی شده زنده بمانند بدون این که به وسیله سیستم ایمنی رد شوند.

پایان مطلب/