مسئول مرکز تحقیقات ضایعات نخاعی
آموزش یماران سرطانی به درمان آنها کمک می کند
متخصص جراحی عمومی و مسئول مرکز تحقیقات ضایعات نخاعی گفت: آموزش در بیماران سرطانی از سایر بیماری ها جدی تر، مهم تر و در مراحل قبل از اقدامات تشخیصی درمانی شروع شده و تا آخرین مراحل درمان ادامه پیدا می کند.
امتیاز:
دکتر سید حسن امامی رضایی در گفتگو با "بنیان" با اشاره به اینکه فرهنگ کشور ما طوری است که هم خود بیمار و هم اعضای خانواده اش تمایلی به این ندارند که به آن ها گفته شود مبتلا به سرطان هستند افزود: این موضوع یک امر پیچیده است.عمدتا همه اعتقاد دارند این بحث باید به نوعی به اطلاع بیمار رسانده شود تا بیمار بداند دچار چه بیماری ای است تا قادر باشد خودش را برای همکاری با پزشک و مقابله با بیماری آماده کند.
وی ادامه داد:هنگامی که پنهان کاری شود، بیمار از طریق درمان های سنگین شیمی درمانی، رادیو تراپی، جراحی متوجه خواهد شد که با یک مشکل جدی رو به رو است.زمانی که توجیه نمی شود به نوعی دچار یک پارادوکسی می شود که اگر مبتلا به یک بیماری جدی است چرا به او گفته نمی شود و اگر نیست چرا این اقدامات روی او انجام می شود.
این متخصص جراحی عمومی با بیان اینکه باید بیمار را کاملا با خودمان همراه کنیم تا بداند چه مشکلی دارد، ابعادش را بشناسد و بداند تا چه حدودی قابل درمان است افزود: آموزش ها باید شفاف، کاملا جدی و همراه با روشنگری باشد.تا بیمار خود را همکار پزشک و مشارکت کننده در حوزه درمان حس کند.
وی با اشاره به اینکه عموم مردم از سرطان واهمه دارند گفت: به همین دلیل پزشکان هم می ترسند که واقعیت را به بیمار بگویند. این ترس باید برداشته شود البته این موضوع نیز باید با در نظر گرفتن شرایط بیمار و به صورت تدریجی باید انجام شود.
جایگاه آموزش بیمار در جراحی های عمومی
این جراح عمومی در ادامه با تاکید بر اینکه بحث آموزش بیمار در همه رشته ها مهم است توضیح داد: در حوزه جراحی عمومی به دلیل اینکه بیمار قبل و بعد از عمل نیازهای ویژه ای دارد و معمولا جراحی ها قسمت های عمده ای از بدن را در بر می گیرند و عوارض بعد از عمل زیاد هستند آموزش بیمار جایگاه ویژه ای دارد.بنابراین باید قبل و بعد از عمل توضیحات کافی به بیمار داده شود.
وی افزود:یکی از مسائل مهم این است که از مشکلات بعد از جراحی پیشگیری شود.ما اصطلاحی داریم که به آن پیشگیری ثانویه می گوییم.پیشگیری اولیه یعنی کسی دچار بیماری نشود و پیشگیری ثانویه جلوگیری از عوارض بیماری است.مخصوصا در بیماری های مزمن که بیماری را درمان نمی کنیم باید از عوارض آن پیشگیری کنیم.ما در حوزه پیشگیری ثانویه از طریق آموزش به بیمار جلو می رویم.
پایان مطلب/