به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محقان فرایند جدیدی را شناسایی کرده اند که باعث تشکیل scar درریه بیماران مبتلا به نوعی بیماری به نام idiopathic pulmonary fibrosis (IPF) می شود.نتایج مطالعه ای که منجر به این یافته شده است در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences  ارائه شده است.

فیبروز ریوی نتیجه تشکیل scar زیاد در بافت ریه است و با نفس های کوتاه همراه است. IPF  یک بیماری مزمن پیشرونده است که روش های درمانی بسیار کمی برای آن در دسترس است و نیز به سختی تشخیص داده می شود.  علی رغم تحقیقات گسترده علل IPF همچنان نا شناخته باقی مانده است گرچه گفته می شود ارتباطی میان دود سیگار و دیگر عوامل محیطی نظیروجود گازها، مواد شیمیایی و گرد وخاک در محیط کار و این بیماری وجود دارد. این فرضیه وجود دارد که آسیب مزمن و تکراری در سلول های ریه به ویژه  سلول های اپیتلیالی alveolar منجر به آزاد شدن عواملی موسوم به  pro-fibrotic مانند TGF β می شود. این عوامل آزاد شدن کلاژن را از فیبروبلاست ها القا می کنند. این کار باعث تشکیل ساختارهایی به نام scar در بافت ریه می شود  که بر روی عملکرد ریه اثر منفی دارند. در مطالعه جدیدی که صورت گرفته محققانبااستفاده از حیوانات آزمایشگاهی نشان داده اند که افزایش بیان سایتوکاینی به نام  interleukin-25 (IL-25) در ریه ها   با پیشرفت فیبروز ریوی همراه است. نقش یک نوع سلول ایمنی جدید به نام the type 2 innate lymphoid cell (ILC2) در شروع فیبروز که قبلا توسط این گروه از محققان کشف شده بود. همچنین نشان داده شده است که ILC2 القا شده توسط IL-25 خود می تواند با آزاد کردن عوامل pro-fibrotic نظیر IL-13 کلاژن را در ریه رسوب دهد.  برای یافتن ارتباط این یافته ها با بیماری فوق در انسان ،از ریه گروهی از بیماران مبتلا به فیبروز ریوی نمونه برداری شده و پیشرفت این بیماری در آن ها بررسی شده است. طبق نتایج میزان بالای IL-25 در ریه بیمارانی که IPF آن ها تشخیص داده شده است با پیشرفت بیماری همراه  است . در این بیماران علی رغم افراد سالم جمعیتی از  ILC2 نیز دیده شده است. این یافته ها گویای آن است که چگونه scar در ریه ها  و نیز سایر قسمت های بدن تشکیل می شود بنابراین می تواند در ابداع روش های درمانی جدید مفید باشد. در واقع محققان  توانسته اند نشان دهند در حیوانات آزمایشگاهی و بیماران  چگونه بر اثر عملکرد غلط سیستم ایمنی، انواع سلول های جدید و سایتوکاین های خاصی تحریک شده و منجر به آسیب بافتی می شوند. محققان قصد دارند به بررسی چگونگی از بین رفتن scar بپردازند و مشخص کنند چرا در شدت التهاب ریوی و فیبروز در بیماران ریوی  تفاوت هایی وجود دارد.

پایان مطلب/