به گزارش بنیان به نقل از prweb،این ابزار پیش از این نشان داده بود که اکثریت این بیماران می توانند به صورت کوتاه مدت از مزایای پیوند سلول های بنیادی بهره مند شوند، این در حالی بود که بیش از 30% این بیماران تا سه سال بعد از پیوند نیز دید خوبی داشتند.

نقص سلول های بنیادی لیمبال(LSCD) یک اختلال چشمی است که در آن سلول های بنیادی که مسئول ایجاداپیتلیال سطحی قرنیه هستند به دلیل آسیب یا بیماری تخریب می شوند. نتیجه آن درد، از دست دادن بینایی و وضعیت ظاهری ناخوشایند است. درمان های جدید بسیاری مانند پیوند سلول های بنیادی لیمبال برای حل این مشکل استفاده شده است اما موثر بودن آن هنوز اثبات نشده است.

ارزیابی این که این پیوندها تا چه حد موثربوده است به دلیل فقدان بیومارکرهای مشخص برای LSCD و ابزار معتبری برای شدت بازیابی با مشکل روبرو بوده است. در واقع در تمام پیوندهای سلول های بنیادی لیمبال نتایج بالینی به صورت هر روزه به وسیله پزشکان مورد ارزیابی قرار گرفته و گزارش شده است.

محققین به دنبال ابزاری بودند که بتواند به صورت منطقی LSCD را درجه بندی کند و بتوانند مجموعه ای کلیدی از نتایج را برای ارزیابی درمان و نشان دادن اثر درمان ها روی دو نوع معمول LSCD اندازه گیری کنند: یک بیماری ژنتیکی به نام aniridia و دیگری سندرم استیون- جانسون که یک بیماری التهابی است.

آن ها شروع به ارزیابی لیستی از نشانه های بالینی مربوط به LSCD کردند که شامل تیرگی اپیتلیال قرنیه، رگزایی جدید در سطح قرنیه، بی نظمی در اپیتلیال قرنیه و نقص در اپیتلیال قرنیه بود. آن ها معیارهایی را برای ارزیابی  شرایط طبیعی تا شدیدا غیر طبیعی تعریف نمودند و این ابزار را COASTL نامیدند و آن را با استفاده از داده های حاصله از 26 بیمار با درجه های مختلف LSCD معتبرسازی کردند.

 این ابزار نشان داد که  در بیماران بعد از پیوند، یک افزایش بینایی تا 12 ماه بعد از درمان وجود داشته است ولی بعد از این زمان مجددا بهبود حاصله از بین رفته است.

این ابزار امکان ارزیابی موثر درمان های رایج و جدید در مورد LSCD را فراهم می سازد.

پایان مطلب/