به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، افرادی که بدلیل سوختگی یا سایر جراحات به پیوند پوست نیاز دارند، ممکن است روزی پوست مهندسی شده آزمایشگاهی را که بسیار شبیه پوست واقعی می باشد، جهت پیوند دریافت نمایند.
این پوست جدید نه تنها رگ های خونی خود را دارد بلکه دارای رگ های لنفی نیز می باشد. رگ های لنفی از تجمعات مایعات کشنده پیوند پیش از اینکه پیوند جرئی از بدن بیمار شود، ممانعت می کند. این کشفیات که رگ های لنفی نیز در آزمایشگاه می توانند رشد کنند، طیف وسیعی از احتمالات را در زمینه مهندسی بافت تمام اندام های دارای رگ لنفی بدن به جز مغز و گوش داخلی می گشاید. این داده ها قویأ پیشنهاد می کند که اگر یک پوست مهندسی شده دارای هم رگ خونی و هم رگ لنفی به بیماران پیوند زده شود، تشکیل مایع مهار شده و ترمیم زخم نیز بهبود یافته و ترمیم پوست نزدیک به حالت طبیعی تا حد زیادی انجام خواهد شد.
به گفته محققین تا کنون پیوندهای پوست مهندسی شده شامل بیشتر ترکیبات یک پوست واقعی مانند رگ های خونی و لنفی، رنگدانه ها، غدد عرق، فولیکول های مو و اعصاب نمی باشند. رگ های خونی مواد مغذی، اکسیژن و سایر فاکتورهای ضروری برای بقا و عملکرد اندام ها را منتقل می سازند. رگ های لنفی مایعات را از بافت ها خارج کرده و آنها را به جریان خون بر می گردانند. زمانی که پوست آسیب می بیند، مایعات درون بافت آسیب دیده وارد می شود و اگر به طور کامل خارج نشوند، تجمع یافته و seromas را ایجاد می کند که موجب بسته شدن ناقص زخم و ترمیم ناقص پوست می گردد.
جهت ایجاد یک پوست جدید دکتر Marino و همکارانش از سلول های خونی و رگ های لنفی  وسلول های انسانی ویک ساختار ژله ای شبیه  پوست استفاده کردند. پس از مدت زمانی ساختار پوستی ایجاد شده بر روی رت ها مورد آزمایش قرارگرفت و مشخص شد  که پوست مهندسی شده تقریبا شبیه به پوست نرمال عمل می کند.پس از ارتباط با سیستم لنفی رت،این پیوند توانست مایعات را از بافت خارج نماید. این پیوندها جهت استفاده در بیمارانی که سوختگی شدید دارند و مقدار پوست سالم کافی برای پیوند در دسترس ندارند، بسیار مفید می باشد. در رابطه با استفاده از این پیوندها در کلینیک نظرات متفاوتی بین محققین وجود دارد. به گفته دکتر Culliford، بهترین پیوند برای اکثر بیماران هنوز استفاده از پوست خود فرد می باشد. بعلاوه، افزودن رگ های لنفی به این پیوندها پیشرفت بزرگی نمی باشد. از آنجاییکه خروج مایعات از پیوندها در حال حاضر توسط روش دیگری به نام compressing انجام می گیرد. در حالیکه دکتر Glatter هنوز به این تکنولوژی جدید امیدوار می باشد. به گفته ایشان ما از این روش می توانیم در بهبود زخم های التیام نیافته که در افراد دیابتی و بیماری های رگی که پوست عملکرد صحیح خود را انجام نمی دهد، استفاده کنیم. در مجموع داشتن رگ های خونی و لنفی باهم در پوست مهندسی شده جهت شروع سریع تغذیه پس از پیوند و حفظ تعادل مایعات بافتی اهمیت زیادی دارد.
پایان مطلب/