به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، با گذشت زمان سلول های بنیادی درون بافت ماهیچه که برای  ترمیم آسیب اختصاص یافته اند توانایی خود را برای تولید رشته های جدید ماهیچه از دست می دهند.

در گذشته تصور می شد که سلول های بنیادی  بافت ماهیچه با گذشت زمان تغییر نمی کنند  و هرگونه فقدان عملکرد اولیه به علت فاکتورهای خارجی موجود در محیط سلول ها است. محققان بعد از جدا کردن این نوع سلول های بنیادی از موش های مسن در یافته اند که این سلول ها  با پیر شدن موش ها تغییرات زیادی را متحمل شده اند. دو سوم از این سلول ها در مقایسه با سلول های مشابه جدا شده از موش های جوان دارای عملکرد صحیحی نمی باشند. این نقص حتی بعد از پیوند این سلول ها به ماهیچه موش های جوان نیز بر طرف نمی شود. این محققان برای اولین بار فرایندی را شناسایی کرده اند که توسط آن  جمعیت سلول های بنیادی موش های پیر می تواند جوان شده و عملکردی مشابه سلول های موش های جوان نشان دهند. این گروه موفق به شناسایی یک نقص قابل ارث رسیدن در موش های پیر شده اند. آن ها همچنین راه غلبه بر این مشکل را نیز یافته اند. پژوهشگران معتقدند این یافته ها می تواند منجر به روش درمانی تازه ای شود که به  بیماران سالمند درترمیم آسیب عضله کمک کند. نتایج این مطالعه در مجله Nature Medicine ارائه شده است.سلول های بنیادی بافت ماهیچه در موش های دو ساله همانند این سلول ها در افراد 80 ساله می باشد و میزان افزایش یافته ای از فعالیت یک نوع آبشار بیولوژیکی را نشان می دهد که p38 MAP kinase pathway نامیده می شود. این مسیر مولکولی مانع تکثیرسلول های  بنیادی شده و آن ها را به سمت تبدیل شدن به سلول های پیش ساز ماهیچه ای که دیگر سلول بنیادی محسوب نمی شوند،هدایت می کند بنابراین تعداد سلول های بنیادی کاهش می یابد. با به کارگیری داروهایی که این مسیر مولکولی را در سلول های بنیادی بلوکه می کنند و کشت همزمان آن ها در ماده ای به نام  hydrogel  تکثیر مجدد سلول های بنیادی در آزمایشگاه امکان پذیر شده است. محققان می گویند این روش اثری بر روی سلول های بنیادی که عملکرد خود را از دست داده اند ندارد  و تنها باعث ازدیاد سلول هایی می شود که هنوز دارای عمکرد هستند. این سلول ها پس از پیوند توانایی رفتن به جایگاه طبیعی خود را نیز دارند و می توانند در ترمیم بافت ماهیچه شرکت کنند.

پایان مطلب/