به گزارش بنیان به نقل ازnews wise، در این مطالعه از یک الگوسازی سوبسترایی به صورت کانال هایی متوالی و با اندازه های دقیق استفاده شد که نقش مهمی در نتیجه این مطالعه داشت.

پیش از این،  محققین توانسته بودند سلول های بنیادی جنینی انسانی را به سلول های عضلانی قلبی نابالغ تمایز دهند. اما با این وجود این سلول ها فاقد ساختارهایی مانند سارکومر ها هستند که به آن ها قابلیت انقباضی و در نتیجه پمپاژ قلب می دهد و ساختارهای دیگر سلولی که اجازه ارتباط با سلول های مجاور را می دهند نیز به میزان بسیار کمی ایجاد شده بودند.

مشکل عمده ای که در این زمینه وجود دارد این است که کشت این سلول ها و حفظ کردن خاصیت تمایزی و عملکردی ان ها بسیار مشکل است.

در نتیجه محققین روی به استفاده از سوبستراهای ریزآرایش شده(micropatterned) آورده اند که مطالعات با استفاده از آن ها نتایج مطلوبی داشته است.

این محققین با استفاده از این تکنیک(سوبستراهای ریزآرایش شده) ایجاد ساختارهایی  با ابعاد مختلف کردند که بصورت کانال ها و نوارهایی بود که ساختار فیبری قلب را شبیه سازی می کرد. محققین سلول ها را روی این نوارها کشت دادند و مشاهده کردند که میزان تمایز در این سلول ها با توجه به ابعاد نوار متفاوت است.

این سوبستراهای ریزآرایش شده نه تنها به این سلول های تمایز یافته این قابلیت را می داد که ساختارهایی شبیه سارکومر داشته باشند بلکه توانایی ارتباط با سلول های مجاور را نیز داشتند و در نتیجه می توانستند مورفولوژی و عملکردی شبیه سلول های قلبی بالغ داشته باشند.

پایان مطلب/