به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه Massachusetts از روش جدیدی برای تست داروهای شیمی درمانی در مدل های حیوانی غیر معمول استفاده کردند و گزارش کردند که چندین داروی شیمی درمانی اثرات جانبی خطرناکی دارند. داروهایی که موجب توقف رشد سریع تومورها می شوند، اثرات متضادی بر روی سلول های بنیادی در مدل های حیوانی دارند و موجب تقسیم سریع آنها می گردند. این نتایج بسیار حائز اهمیت می باشند، این دارو از یک طرف موجب رشد تومور در یک جمعیت سلولی می شود و از طرف دیگر آغازکننده رشد در جمعیت دیگر است. این مطالعه بر روی سلول های بنیادی روده دروزوفیلا انجام شد. انجام مطالعات در موجودات زنده از اهمیت زیادی برخوردار است، بدلیل آنکه سلول های بنیادی در ریز محیط خود با سایر سلول ها هم آهنگ می شود. در واقع اثرات جانبی مشاهده شده توسط آسیب هایی که شیمی درمانی به سلول ها در ریز محیط سلول بنیادی وارد می کنند، بوجود می آید. سلول های بنیادی به این آسیب ها با افزایش تکثیر پاسخ می دهند. محققین ژن های ایجاد کننده سرطان انسانی را به درون ژنوم دروزوفیلا وارد کردند و این ژن ها را در سلول های بنیادی روده روشن کردند و شاهد رشد سریع تومورها بودند.

در یک روش جدید، دانشمندان از مارکرهای متفاوتی، آنزیمی از دروزوفیلا به نام لوسیفراز استفاده کردند. این روش به آنها اجازه می دهد سایز تومور را به سادگی با خورد کردن یکدفعه دروزوفیلا اندازه گیری کنند. سپس آنها از6000 کوچک مولکول جهت آنالیز داروهای نوین استفاده کردند. در این مطالعه ترکیبات جدیدی شناسایی شد، 3 عدد از آنها بدون عوارض جانبی تومورها را مهار کردند. محققین داروهای مورد تأیید FDA را در دروزوفیلا مورد بررسی قرار دادند و گزارش کردند که 14 عدد آنها موجب مهار رشد تومور در روده می شود. این نتایج بسیار جالب است که نیمی از داروهای مهارکننده تومور اثرات متضاد بر روی سلول های بنیادی غیر توموری دارد.

در مطالعه دیگری به اثرات القایی داروی doxorubicin بر رشد سلول ها با به راه اندازی مسیر TNF-a در موش ها اشاره شد. اما در دروزوفیلا داروهای شیمی درمانی شامل doxorubicin مسیرهای دیگری به نام  JAK-STAT را به راه می اندازد. هر دوی این مسیرها پاسخ التهابی را که با سرطان مرتبط است، به راه می اندازند. به گفته دکتر Markstein، اثرات داروهای شیمی درمانی بر ریز محیط سلول های بنیادی به اندازه اثرات آنها بر خود سلول های بنیادی دارای اهمیت است.

پایان مطلب/