به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، بیماری آلزایمر یک از رایج ترین اشکال جنون است که به دلیل تجمع پروتئین آمیلوئید بتا به صورت پلاک هایی در مغز است. در ادامه جست و جو برای یک گزینه درمانی محققین اینک به دنبال راه های غیر دارویی هستند که بتوانند شروع این بیماری را آهسته کنند.

یکی از گزینه هایی که مورد توجه قرار گرفت افزایش تولید آنزیم نپریلیسین(neprilysin) است که موجب تجزیه آمیلوئید بتا می شود و در مغز افراد مبتلا به آلزایمر فعالیت کمتری را نشان می دهد. در نتیجه محققین کاهش بالقوه آمیلوئید بتا با انتقال نپریلیسین به مغز موش ها را مورد بررسی قرار دادند.

مطالعات نشان می دهد که با بالا رفتن سن میزان نپریلیسین در مغز کاهش می یابد و این موضوع روی خطر ابتلا به بیماری آلزایمر تاثیرگذار است. با توجه به آنچه در مورد علت آلزایمر گفته شد( تجمع آمیلوئید بتا)، هر درمانی که تولید آن را کاهش دهد یا تجزیه آن را افزایش دهد مفید خواهد بود.

اما مغز دارای یک سد خونی –مغزی است که دسترسی مغز به داروها، سلول ها و پروتئین ها را محدود می کند، در نتیجه این سد استفاده از داروها برای درمان را نیز محدود می کند. به منظور غلبه بر این موضوع محققین تصور می کنند که سلول های بنیادی می توانند به عنوان یک وسیله انتقالی موثر عمل کنند. بنابراین این محققین سلول های بنیادی عصبی که به صورت ژنتیکی دستکاری شده بودند تا نپریلیسین را به میزان بیشتری بیان کنند را به مغز دو نوع مدل موشی تزریق کردند ونتایج به دست آمده بین دو مدل تا حدی تفاوت داشت.

این سلول های بنیادی مدیفه شده بیش از 25 برابر سلول های بنیادی عصبی معمولی نپریلیسین را بیان می کردند اما در مقایسه با سلول های طبیعی این میزان یکسان بود. هر دو نوع این سلول ها به ناحیه هیپوکامپ موش ها تزریق شد و مشاهده شد که در موش هایی که سلول های بنیادی عصبی مدیفه شده را دریافت کرده بودند کاهش معناداری در پلاک های مدیفه شده را در مقایسه با گروهی که سلول های بنیادی عصبی را دریافت کرده بودند نشان دادند و این اثر حتی تا یک ماه بعد از پیوند نیز باقی ماند.

این روش مزیت های زیادی دارد و نه تنها رشد ارتباطات مغزی را بهبود می بخشد، بیماری زایی آمیلوئید بتا را نیز کاهش می دهد. محققین به دنبال استفاده از این روش در انسان نیز هستند.

پایان مطلب/