به گزارش بنیان به نقل ازSciencedaily، باز برنامه ریزی سلولی(cell rerogramming)، سلول های تمایز یافته مانند سلول های پوستی را به سلول های بنیادی جنینی(مرحله) تبدیل می کند. این بازگشت در تکوین تکاملی سلول ها برای بازگشت بیولوژی تلومرها نیز نیاز است. در حالت طبیعی بعد از هر تقسیم سلولی طول تلومرها کوتاه می شود اما طی باز برنامه ریزی سلولی آن ها استراتژی معکوسی را دنبال می کنند و طول شان افزایش پیدا می کند.

این مطالعه نشان داده است که پروتئین SIRT1 برای طویل کردن و حفظ تلومرها طی بازبرنامه ریزی سلولی مورد نیاز است.  هم چنین پروتئین SIRT1 یکپارچگی ژنوم سلول های بنیادی حاصل از فرایند بازبرنامه ریزی سلولی(iPSCs) را تضمین می کنند.

بعد از این که برای اولین بار در سال 2006 سلول های بنیادی پرتوان القا شده ایجاد شدند، علاقه و کاربرد استفاده از این سلول های بنیادی در طب ترمیمی و برای درمان بیماری هایی مانند آلزایمر رو به افزون است.

اما آن چه که به نظر استفاده از این سلول ها را با شک همراه کرده است این است که ناهنجاری های کروموزومی و آسیب DNA می تواند در این سلول ها تجمع پیدا کند و درنتیجه نمی توان اطمینان داشت که آیا استفاده از این سلول ها مطمئن است یا خیر.

در سال 2009، محققین دریافتند که طی بازبرنامه ریزی سلولی طول تلومرها افزایش می یابد و این افزایش بسیار مهم است زیرا به سلول های بنیادی اجازه می دهد که ویژگی نامیرایی شان را کسب کنند.

یک سال بعد، آن ها نشان دادند که سطح پروتئین SIRT1 که در حفظ تلومرها و ثبات ژنومیک نقش دارد، در سلول ها بنیادی جنینی افزایش می یابد و آن ها به دنبال این سوال بودند که آیا سطح این پروتئین در بازبرنامه ریزی سلولی نیز افزایش می یابد؟

با استفاده از مطالعات حذف ژنی آن ها دریافته اند این پروتئین برای این که باز برنامه ریزی سلولی به درستی و مطمئن صورت گیرد بسیار ضروری است. در واقع پروتئین SIRT1 تجزیه cMYC را آهسته می کند و درنتیجه آنزیم تلومراز را افزایش می دهد و در نتیجه بقای سلولی افزایش می یابد.

پایان مطلب/