به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، این محققین دریافته اند که در زمان تشکیل قلب، این سلول ها که آن ها را سلول های پیش ساز قلبی می نامند، در یک میکرومحیط سلولی به نام کمان حلقی دوم تکثیر می یابند بدون آن که به سلول های قلبی تبدیل شوند.  درک این ویژگی سلول های پیش ساز قلبی می تواند به فهم چگونگی بروز بیماری های قلبی مادرزادی کمک کند.

این مطالعه نشان داده است که سلول های پیش ساز قلبی دارای توان خودنوزایی بالایی در ظروف ازمایشگاهی هستند. رشد این سلول ها در شرایط آزمایشگاهی گامی بسیار بزرگ برای درمان بیماری های قلبی است.

این پژوهشگران دو ژن Numb و  NumbIرا در سلول های پیش ساز قلبی شناسایی کرده اند که در مطالعات دیگر نشان داده شده بود که این دو ژن در بلوغ کامل و عملکرد تخصصی سلول های بنیادی و سلول های پیش ساز دخالت دارند. دو ژن Numb و  NumbI بسیار حفاظت شده هستند و در موش، انسان و سایر جانوران وجود دارند که نشانه اهمیت آن ها است.

برای نشان  دادن نقش دو ژن Numb و  NumbI در تشکیل قلب، محققین این دو ژن را در سلول های پیش ساز قلبی و در قلب در حال تکوین از کار انداختند. نتیجه حاصله عدم تکوین طبیعی قلب و مرگ بود.

ای محققین سپس به ردیابی سلول های پیش ساز قلب در جنین در حال تکوین پرداختند. با استفاده از سلول های بنیادی جنینی گرفته شده از جنین موش،  آن ها مجددا دو ژن Numb و  NumbIرا از کار انداختند و سلول ها را برای بیان یک پروتئین قرمز درخشان مهندسی کردند که نشان دهنده مکان واقعی سلول های پیش ساز قلبی بود.

از آن جایی که این سلول های مهندسی شده به تنهایی قادر به رشد و ایجاد جنین زنده نبودند، محقین این سلول ها را به بلاستوسیست موش طبیعی تزریق کردند.

سلول های طبیعی این بلاستوسیست ها فقدان دو ژن Numb و  NumbI  را جبران کردند و جنین به صورت طبیعی رشد کردو بقاء یافت.

محققین دریافتند که سلول های قرمز درخشان در کمان حلقی دوم وجود دارند که در تشکیل بخشی از سر و گردن نیز نقش دارد.

به نظر می رسد این اولین مطالعه ای است که مکان واقعی سلول های پیش ساز قلبی را در تکوین اولیه نشان می دهد. در واقع در این مکان سلول های پیش ساز قلبی بدون این که به سلول های قلبی تمایز یافته تبدیل شوند خودنوزایی کرده و تکثیر می یابند.

پایان مطلب