به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily،مردان ناباروری که در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفته بودند دارای نوعی جهش ژنتیکی بودند که  مانع از ساخت اسپرم های بالغ می شد، شرایطی که اصطلاحا آن را آزواسپرمی می نامند. این افراد ممکن است در مراحلی از زندگی سلول های زایا را داشته باشند اما در زمان بلوغ آن ها را از دست می دهند.

اگرچه محققین توانسته اند از این مردان نابارور سلول های زایای اولیه بسازند، اما سلول های بنیادی ایجاد شده از این مردان نابارور در مقایسه با سلول های بنیادی گرفته شده از مردان طبیعی تعداد بسیار کمتری اسپرم تولید می کنند.

با این وجود این مطالعه یک مدل بسیار مفید و کارامد برای مطالعه مراحل اولیه تولید مثل انسان فراهم می آورد.

البته انجام این مطالعات به این سادگی نیست، زیرا تکوین و مهاجرت سلول های زایای اولیه به درون گنادها، اغلب طی چند روز یا چند هفته اتفاق می افتد و در نتیجه مطالعه این فرایند را با مشکل مواجه می کند.

در این مطالعه نمونه های پوست برای ایجاد سلول های بنیادی پرتوان القا شده از 5 فرد گرفته شد که سه تن از آن ها مبتلا به آزواسپرمی و دو تن هم بارور بودند.

سلول های زایای ایجاد شده از سلول های بنیادی قبل از این که بالغ شوند تمایزشان را متوقف می کنند که این وجه تمایز بین فرایندهای تولیدمثلی انسان و موش است. با این وجود همین مطلب که سلول های یک فرد نابارور می توانند به سلول های زایا تبدیل شوند خود بسیار جالب توجه است.

این مطالعه گام بسیار مهمی را برای استفاده از سلول درمانی برای درمان آزواسپرمی برداشته است که فرم شدیدی از ناباروری در مردان است.

پایان مطلب/