به گزارش بنیان به نقل از ScienceDaily، دو نوع بافت چربی در انسان وجود دارد که شامل بافت چربی سفید یا WAT که لیپیدها را در بر می گیرند و بافت چربی قهوه ای یا  BATکه می تواند چربی را جهت تولید گرما بسوزاند، است. با استفاده از آنالیز بیان ژن ،روش های ایجاد تمایز  و ایمونوفنوتایپینگ محققان توانسته اند دو نوع سلول را شناسایی کنند که ویژگی های متفاوتی به ویژه در توان تمایز به سلول های بافت چربی دارند . این نوع سلول ها عمدتا در کودکان یافت می شود و مطالعات جدید نشان داده اند که در بالغین نیز مقادیر کمی از آن وجود دارند. این نوع چربی در تحقیقات مربوط به چاقی بسیار مورد توجه قرار دارد و مسیری است که بدن می تواند متابولیسم را  با تبدیل لیپیدهای اضافه به گرما کنترل نماید . تا پیش از این مدل انسانی برای مطالعه این نوع سلول ها در آزمایشگاه وجود نداشت تا به محققان کمک کند تکامل بافت BAT را مورد بررسی قرار دهند. گروهی از محققان ایتالیایی بیمارانی را مورد مطالعه قرار داده اند که دچار نوعی تومور نادر به نام pheochromocytoma بودند. این تومور درغدد آدرنال و نورآدرنالین تشکیل می شود. این گروه تومورها را از هشت بیمار جدا کرده و بافت چربی اطراف تومورها را مورد مطالعه قرار داده اند. آن ها دریافته اند که علاوه بر WAT که در افراد سالم هم وجود دارد در این بیماران بافت هایی وجود دارند که دارای  مارکرهای مولکولی سلول های BAT هستند. در ادامه مطالعه سلول های بنیادی  بافت چربی قهوه ای جدا شده، جزئیات آن ها بررسی شده و با خواص سلول های پیش ساز WAT در همان بیمار مقایسه شده است. آن ها در یافته اند که دو نوع سلول دارای ویژگی های تمایزی متفاوتی هستند به ویژه در تواناییشان در تمایز به سلول های BAT بنابراین آن ها  دو مسیر جداگانه را برای تمایز طی می کنند. محققان عقیده دارند آدرنالین  زیاد تولید شده  توسط این تومور ممکن  است القا کننده  حضور بافت چربی قهوه ای در بین بافت چربی سفید باشد . برای اثبات این نظریه آزمایشات بیشتری باید انجام شود. اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی تکامل دو نوع بافت چربی به طراحی و آزمایش داروهای ضد چاقی خاص که موجب تبدیل سلول های چربی سفید  به چربی قهوه ای می شوند، کمک خواهد کرد.

 با توجه به شیوع چاقی در جوامع کنونی، ابداع روش های درمانی جدید ضروری است.  از آن جایی که بافت چربی قهوه ای کنترل کننده   میزان متابولیک بدن و سوزاندن چربی های اضافه است، از مدت ها پیش به عنوان یک پتانسیل درمانی در نظرگرفته می شود.

پایان مطلب/