به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، این محققین نشان داده اند که تزریق پروتئینی به نام GDF11 که هم در انسان و هم در موش شناسایی شده است، قابلیت ورزشی را در موش به اندازه یک انسان 70 ساله بهبود می بخشد و از طرفی عملکرد منطقه بویایی مغز موش های پیر را آن قدر بهبود می بخشد که این موش ها قابلیت تشخیص بویی مانند جوان ها پیدا می کنند.

این مطالعات اثر GDF11  را به دو طریق مورد بررسی قرار دادند. ابتدا، با استفاده از چیزی به نام سیستم پروبیوتیک که توسط آن دو موش با استفاده از جراحی به متصل می شوند و خون موش جوان تر از طریق موش پیرتر گردش می کند. و دوم، با تزریق GDF11 به موش پیرتر.

در روش اول و استفاده از سیستم پروبیوتیک محققین مشاهده کردند که گردش خون موش جوان در موش پیر موجب جوان سازی عضله و ترمیم آن بعد از ایجاد زخم می شود. جست و جوی بیشتر نشان  داد که GDf11 موجود در خون است که موجب جوان سازی عضلانی می شود. در واقع به نظر می رسد که GDf11 موجب احیا مجدد عملکرد سلول های بنیادی عضلانی و در نتیجه ترمیم بهتر عضلات می شود. هم چنین در این مطالعه مشاهده شده است که DNAی آسیب دیده به دلیل فرایند پیری نیز ترمیم می شود. در واقع تصور بر این است که تجمع DNAی آسیب دیده در سلول های بنیادی عضلانی بوده است که موجب ناتوانی این سلول ها در ترمیم اثرات پیری شده است و این سلول ها در نهایت به سلول های عضلانی بالغ تمایز یافته اند.

از طرف دیگر در مورد مغز نیز مطالعات نشان داده است با افزایش سن رفته رفته ،ایجاد سلول های عصبی کاهش می یابد و عملکردهایی مانند حافظه و شناخت نیز تحلیل می روند. هم چنین مطالعات نشان داده است که افزایش سلول های بنیادی عصبی می تواند موجب تکوین عروق خونی در مغز شود. تزریق GDF11 به موش های پیر نشان داد که عملکردهای مغزی مانند، حس بویایی در این موش ها تقویت می شود. در واقع این پروتئین موجب افزایش سلول های بنیادی عصبی و در نهایت رگزایی بیشتر مغز و افزایش جریان خون به نواحی تحلیل رفته مانند پیاز بویایی می شود و عملکرد بویایی را در این موش ها تا حد یک موش جوان افزایش می دهد.

این محققین امیدوار هستند به زودی مطالعات بالینی مربوط به پروتئین GDF11 را در مورد انسان آغاز کنند.

پایان مطلب/