به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، این ژل این پتانسیل را دارد که به عنوان یک داربست زیستی برای رشد مجدد استخوان و سایر بافت های سه بعدی در بدن فرد بیمار عمل کند و بتوان سلول های خود فرد بیمار را روی ان کشت داد.

این هیدروژل تولید شده در دمای اتاق به صورت مایع است و زمانی که به فرد بیمار تزریق می شود، تبدیل به ژل شده و فضای بین بافت را تا زمانی که رشد طبیعی اتفاق بیافتد پر و تثبیت می کند.

در واقع این هیدروژل دمایی برای انتقال سلول های بنیادی طراحی شده و می تواند به محل نواقص استخوانی تزریق شده و ترمیم استخوانی را القا کند و هنگامی که بافت استخوانی بالغ شکل گرفت، می تواند تجزیه شده و  از بدن حذف شود.

یکی از مشکلات استفاده از این هیدروژل های دمایی این است که زمانی که این ژل ها سفت می شوند شروع به ریزش کرده و اب از دست می دهند و در نتیجه ممکن است ترمیم را با مشکل مواجه کنند. به همین منظور این محققین از مولکول های شیمیایی برای تثبیت مولکول های ژل استفاده کرده اند و موجب تثبیت بیشتر این هیدروژل شده اند.

از آن جایی مولکول های شیمیایی از طریف پیوند های استری فسفاتی به داربست هیدروژلی متصل می شوند به راحتی به وسیله آلکالین فسفاتاز تجزیه می شوند.

این محققین می گویند: این نرخ تخریب مناسب و هماهنگ با رشد استخوان جدید در داربست زیستی می تواند در رشد استخوانی بهتر و بیشتر موثر باشد.

پایان مطلب/