به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، طبق مطالعه ای که اخیرا صورت گرفته است به نظر می رسد تفاوت بزرگ بین ما و سایر گونه ها مربوط به چگونگی استفاده ما از مغزمان برای مهارت های معمولی باشد.

آن ها بر این نظریه تاکید دارند که مغز ما دارای قدرت پردازش بالاتری در مقایسه با سایر گونه هاست که آن را متمایز می سازد(مربوط به قشر مغز). این مساله موجب می شود که ما بتوانیم به طور بهتری فعالیت های روتین خود را کنترل کنیم.

محققین در این مورد به آنالیز رفتار یک کودک در حال راه افتادن پرداخته اند. زمانی که یک کودک دوساله شروع به یاد گرفتن چگونه راه رفتن می کند در هر گامی که بر می دارد حواس خود را کاملا به پدر و پدربزرگ خود معطوف می کند. اما اندکی بعد از این که این راه رفتن روتین شد وی شروع به توجه به چیزهای بیشتری در پیرامون خود می کند، تعادل خود را حفظ می کند و می تواند مهارت های تخصصی تری را انجام دهد.

این پیشرفت به چه دلیل است؟

محققین بر این باورند که وی کنترل تعادل خود را به نواحی پایین تر مغز خود منتقل می کند و در واقع قشر مغز خود را از این رفتارهای روتین آزاد کرده و آن را آماده چالش های غیر قابل پیش بینی می کند.

در واقع هر مهارت پیچیده مانند رانندگی یا نواختن موسیقی در ابتدا تمام توجه ما را معطوف به خود می کند اما سرانجام این عمل نیز برای ما روتین خواهد شد.

مطالعه عملکرد مغز پیشنهاد می کند که ما کنترل این مهارت های روتین را به نواحی پایین تر مغز مانند هسته های قاعده ای و مخچه منتقل می کنیم.

بنابراین انسان ها باهوش هستند زیرا قادرند مهارت های روتین را به صورت خودکار انجام دهند و بنابراین می توانند قوای ذهنی خود را برای چالش های پیش رو حفظ کنند.

اما چه اتفاقی طی فرایند تکاملی انسان رخ داده است که نحوه استفاده ما از مغز را تغییر داده است؟

به نظر می رسد این مطلب مربوط به نحوه راه رفتن ما از حالت چارپا به حالت ایستاده است. در این حالت مغز ما به طور ناگهانی غرق در چالش های پیچیده برای حفظ تعادل و داشتن کامل ترین نوع مغز شد یعنی حالتی که اکثر انرژی فرد برای کنترل مهازت های روتین وی مصرف نمی شد.

این محققین براین باورند اولین پیش انسان هایی که شروع به ایستادن کردند با یک فشار تکاملی صرفا روی بدن مواجه نشدند بلکه این فشار روی مغز بوده است.

تکنولوژی های جدیدی اجازه ورود ما به مغز در زمان فعالیتش را می دهد و در نتیجه ما اطلاعات بیشتری به دست خواهیم آورد.

به نظر می رسد زمانی که ما به چگونگی راه افتادن کودکی نگاه می کنیم، بیشتر به درک و فهمیدن رموز انسان به ویژه در مورد مغز نزدیک می شویم.

پایان مطلب/