به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، مطالعات پیشین نشان می دهد که نوزادان پسر در رحم سریع تر رشد می کنند و در زمان تولد دارای قد و وزن بیشتری در مقایسه یا نوزادان دختر هستند. برخی از محققین پیشنهاد کردند که عملکرد جفت در نوزادان پسر کاراتر است. با این حال به نظر می رسد تعادلی وجود دارد: نوزادان پسر دارای ظرفیت جفتی کمتری برای تحمل شرایط ناسالم بهداشتی در مقایسه با دختر ها هستند.

در نتیجه به نظر می رسد که نوزادن نر بیشتر در معرض سوءتغذیه هستند که رشد آن ها را محدود می کند و وزن آن ها را در زمان تولد پایین می آورد و آن ها را در معرض خطر بالای بیماری های قلبی عروقی در زمان بزرگسالی قرار می دهد.

در این مطالعه جدید محققین به دنبال بررسی تفاوت های موجود بین دخترها و پسرها از نظر نوع و الگوی بیان ژن بودند.  این مطالعه تفاوت های ژنتیکی و فیزیولوژیک غیر قابل انکاری بین نوزادان پسر و دختر ارائه می دهد که ورای ویژگی های تکوینی و جنسیتی آن ها است.

محققین با آنالیز 300 نمونه جفتی به 140 تفاوت در بیان ژن بین نمونه های پسر و دختر پی بردند. به ویژه در مورد ژن های کد کننده هورمون های LH و HCG بین نمونه های پسر و دختر تفاوت بود. این هورمون ها موجب رشد جفت می شوند. این محققین می گویند این مطالعه نشان می دهد که جنین های دختر در مقایسه با جنین های پسری سرمایه گذاری بیشتری را در تکوین بافت خارج جنینی انجام می دهند.

این یافته ها مطالعات قبلی که نوزادان پسر بیشتر در مورد بافت های جنینی سرمایه گذاری می کنند تا بافت های خارج جنینی حمایت می کند. بنابراین به نظر می رسد به این دلیل باشد که نوزدان دختر قادر به تحمل بیماری های و اختلالات مربوط به زمان بارداری باشند.

به طور کلی به نظر می رسد که نوزادان دختر در مورد ژن های دخیل در تکوین جفت بیان بسیار بالاتری دارند که موجب حفظ بارداری و تحمل سیستم ایمنی مادری می شود. در نتیجه به نظر میرسد که دخترها قابلیت سازش بیشتری با شرایطی که بقا و تکوین آن ها را تهدید می کند، دارند.

پایان مطلب/