به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily،  طبق یک اعتقاد علمی مرسوم، E-cadherin مانند ملات بین آجرها عمل می کند و سلول ها را کنار هم نگه داشته و مانع از حرکت آن ها می شود. اما محققین به سرپرستی پرفسور Montell نظری مخالف با این اعتقاد دارند: آن ها می گویند که کادهرین ها در اصل توانایی سلول در حرکت و مهاجرت را افزایش می دهند. آن ها این عمل را به سه طریق و در سه بخش مختلف سلولی انجام می دهند. در هر نقطه از سلول، کادهرین ها کار متفاوتی را انجام می دهند اما برایند همه این اعمال هماهنگی حرکت سلولی است. این محققین عقیده دارند که کادهرین ها در هدایت حرکت سلولی نقش دارند و این نوع حرکت مشابه آن چیزی است در زمان متاستاز به وسیله سلول های توموری اتفاق می افتد. علاوه بر این این نوع حرکت بخشی از فرایند تکوینی برخی از بافت ها است. محققین به مطالعه برهمکنش بین سلول پیشرو در مهاجرت و سلول های دنباله رو پرداخته اند(شبیه به سگ های سورتمه). این سلول پیشرو به وسیله E-cadherin به سایر سلول ها در یک کلاستر سلولی متصل است و  آن ها را در جهت مناسبی هدایت می کند. از آنجایی که E-cadherin در سراسر کلاستر سلولی پراکنده شده است سلول پیشرو می تواند با سلول های کناری و عقبی ارتباط برقرار کرده و مانع از پراکنده شدن آن ها شود.  این محققین کادهرین را در انواع سلول های مختلف مهار کردند و نقایص مهاجرتی قابل مشاهده ای را در سلول های مهاجرت کننده مشاهده کردند. در واقع زمانی که  E-cadherin در سلول ها مهار می شود، این سلول ها دیگر قادر نیستند که به صورت یک گروه سازماندهی شده حرکت کنند و جهت حرکت آن ها به صورت تصادفی و تنظیم نشده خواهد بود. در این مطالعه محققین از حسگرهای کشش مکانیکی نیز استفاده کردند: آن ها مشاهده کردند که اگرچه پراکنش مولکول های E-cadherin به صورت یکدست است اما نیروی وارده به ازای هر مولکول در جلو بیشتر است. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد این مولکول ها نه تنها در برقراری ارتباطات بین سلولی دخیل هستند بلکه در هدایت ومهاجرت هدفمند و جهت دار این سلول ها در شرایط فیزیولوژیک و پاتولوژیک نیز نقش دارند پایان مطلب/