به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه استنفورد نشان داده اند که تیمار کردن سلول های بنیادی پرتوان القا شده(iPSCs) در آزمایشگاه برای تبدیل شدن به سلول های تخصص یافته تر(تمایز) در زمان قبل از پیوند به موش ها، به آن ها اجازه تحمل سیستم ایمنی بدن را می دهد. این iPSCs توان تمایزی بالایی دارند و می توانند برای ترمیم مورد استفاده قرار گیرند.

این مطالعه نشان داده است که iPSCهای تمایز نیافته بعد از پیوند به وسیله سیستم ایمنی رد می شوند اما سلول های کاملا تمایز یافته از این سلول ها بدون استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی نیز به وسیله سیستم ایمنی قابل پذیرش و تحمل هستند.

این محققین براین باورند که سلول های بالغ باز برنامه ریزی شده برای پرتوانی ممکن است بیان مولکول های سطحی سلول را القا کنند که سیستم ایمنی تا پیش از این با آن ها مواجه نشده باشد زیرا این سلول ها ویژگی های یک جنین اولیه را دارند. و در نتیجه این مولکول ها می توانند یک جسم خارجی برای سیستم ایمنی ارگانیسم بالغ به حساب آیند.

در شش سال گذشته  محققین این دانشگاه به بررسی این مطلب پرداخته اند که چگونه از داروهای سرکوب کننده ایمنی استفاده کنند که بتوانند پاسخ سیستم ایمنی را نسبت به سلول های بنیادی پرتوان القا شده و سلول های بنیادی جنینی کاهش دهند و آن ها را برای مطالعات بالینی و پیوندها مناسب تر بسازند.

در مطالعه اخیر، این محققین ابتدا سلول های بنیادی پرتوان القا شده تمایز نیافته را به عضلات پای موش های گیرنده ای که از لحاظ ژنتیکی مشابه بودند پیوند کردند. همان طور که انتظار داشتند این پیوندها رد شده و هیچ سلول بنیادی پرتوان القا شده ای 48 ساعت بعد از پیوند شناسایی نشد.

سپس این محققین سلول ها را  پیش از پیوند به سلول های اندوتلیالی تمایز دادند. ان ها میزان پذیرش این سلول ها اندو تلیالی مشتق از iPSCs را با سلول های اندوتلیالی مشتق از آئورت مقایسه کردند.

برخلاف سلول های بنیادی پرتوان القا شده تمایز نیافته، هر دو سلول های اندوتلیالی مشتق از iPSCs و سلول های اندوتلیالی مشتق از آئورت تا 63 روز بعد از پیوند باقی ماندند.

مطالعات تکمیلی دیگری نیز صورت گرفت: مطالعات نشان داد که تعداد لنفوسیت ها در پیوندهای مربوط به سلول های بنیادی پرتوان القا شده تمایز نیافته در مقایسه با دو گروه دیگر بیشتر بود که نشان دهنده افزایش پاسخ سیستم ایمنی است.

بنابراین به نظر می رسد تمایز سلول های بنیادی پرتوان القا شده به رده های سلولی مورد نیاز قبل از پیوند می تواند میزان موفقیت پیوند را با کاهش خطر رد پیوند بالا ببرد.

پایان مطلب/