به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، محققین دانشگاه ایلینویز می گویند: تقریبا هر کسی می داند که برای این که یک جنین شکل بگیرد، یک سلول منفرد باید تا حدی خود را سازماندهی کند و خودنوزایی کند تا به چندین سلول تبدیل شود اما ریز محیط in vivo آن ها به خوبی شناخته نشده است. این محققین درصد هستند که چگونگی سازماندهی شدن آن ها به بافت ها و اندام ها را دریابند و این مسئله به صورت شانسی اتفاق نمی افتد و هنوز قوانین زیستی وجود دارد که ما از وجود آن ها بی خبر هستیم.

طی تکوین جنینی، همه بافت ها و اندام های تخصص یافته از توده کوچکی از سلول های بنیادی بوجود می آیند. در ابتدا، این توده سلولی به سه لایه جنینی یا لایه زایا تبدیل می شود که به سیستم های مختلفی در بدن تبدیل می شوند. این گام مهمی بود که در مطالعاتی که تا کنون صورت گرفته است به آن نپرداخته اند، یعنی تا کنون کسی نتوانسته است که این سلول ها را برای تشکیل سه لایه مختلف زایا و با ترتیب درست(اکتوردم در خارج، مزودرم در وسط و اندودرم در داخل) القا کند. و درنتیجه این نکته فراموش شده مهم، بزرگترین مشکل در به کار بردن سلول های بنیادی برای طب ترمیمی باشد. شاید دلیل این مطلب این باشد که ما نمی دانیم که این فرایندها چگونه در in vivo اتفاق می افتند.

این تیم تحقیقاتی نشان داد که ممکن است سلول های بنیادی جنینی موشی، سه لایه زایای مجزا را در آزمایشگاه ایجاد کنند اما رسیدن به این مطلب احتیاج به ترکیب دقیقی از زمان بندی صحیح، فاکتورهای شیمیایی و محیط مکانیکی دارد. این تیم رده های سلولی را استفاده کردند که زمانی که به بخش های مختلفی از لایه های زایا تبدیل می شدند رنگ های مختلفی را ساطع می کنند و اجازه مونیتور کردن آن ها را به محققین می دادند.

این محققین سلول ها را روی ماتریکسی از ژل بسیار نرم کشت دادند و سعی بر این داشتند که شرایط رحم را برای آن ها شبیه سازی کنند. آن ها دریافتند که چندین نیروی مکانیکی در سازماندهی این سلول ها و تمایز آن ها دخالت دارند: سفتی ژل، نیرویی که هر سلول به سلول های مجاور وارد می کند و ماتریکس پروتئینی که سلول ها روی آن کشت داده شده اند و از آن به عنوان داربستی برای تشکیل جنین استفاده می کنند.

با شبیه سازی محیط مکانیکی، محققین قادر شدند که مشاهده کنند که چگونه نیروها روی سلول های در حال تکوین اثر می گذارند و ترکیب ویژه ای را پیدا کردند که سه لایه زایا را ایجاد می کرد. آن ها دریافتند که با تغییر نیروهای مکانیکی می توانند لایه ها را به صورت مستقیم تکوین دهند وحتی می توانند شرایطی ایجاد کنند که این لایه های به ترتیب معکوس شکل بگیرند.

این محققین به دنبال راهی هستند که بتوانند کارایی این تکنیک را بالاتر ببرند و در نتیجه بتوانند سوالات و ابهاماتی که در مسایل مربوط به سلول های بنیادی و طب ترمیمی وجود دارد را حل کنند.

پایان مطلب/