به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، صرع غایب یا صرع خفته(absence epilepsy) اغلب، کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. این تشنج ها متفاوت از اسپاسم های عضلانی معمول هستند. بیش ازیک سوم افراد مبتلا به صرع خفته به داروها و درمان های موجود پاسخ مناسب نمی دهند که نشان دهنده پیچیدگی این بیماری است.

مطالعات محققین روی مدل های موشی نشان داد که در بیماری صرع خفته، تشنج همراه با افزایش فعالیت نواحی از مغز است که در بینایی و لمس دخالت دارند. در این نواحی نورون هایی وجود دارد که فعالیت را تحریک می کنند و نورون هایی نیز وجود دارند که فعالیت را مهار می کنند.

نورون های مهاری از طریق ترشح نوروترانسمیتر مهاری گاما آمینو بوتیریک اسید عمل می کنند. مطالعات نشان داده است که در صرع خفته این اینترنورون های گاباارژیک دچار نقص می شوند و به نظر می رسد این نورون های فاقد عملکرد صحیح، بخشی از مشکلات صرع به ویژه در مورد نواحی قشری بینایی و لمس باشند.

محققین سلول های بنیادی عصبی جنینی را از بخشی از مغز در حال تکوین که تولید اینترنورون های گاباارژیک برای قشر مغزی می کرد را جداسازی کردند. آن ها این سلول ها را به موش هایی که از لحاظ ژنتیکی به تشنج خفته مبتلا بودند پیوند کردند. فعالیت تشنجی خفته در این جانوران تیمار شده به طرز عجیبی کاهش یافت و موش وزن بیشتری پیدا کرد و میزان بقای آن نیز در مقایسه با کنترل افزایش پیدا کرد.

علاوه براین، این مطالعه نشان داد که حتی اگر تعداد بسیار کمی از سلول های بنیادی جنینی پیوند شده بتوانند به قشر مخ الحاق شوند می توان نتایج مثبتی را به دست آورد.

 این مطالعه می تواند به شناسایی نواحی از مغز انسانی که طی صرع آسیب دیده اند و در نهایت ایجاد درمان های جدید برای آن منجر شود.

پایان مطلب/