دکتر ایرج نجفی، متخصص داخلی، فوق تخصص بیماری های کلیه و فشار خون دانشگاه علوم پزشکی تهران و رئیس بخش نفرولوژی و بیماری های کلیه بیمارستان شریعتی در گفت و گو با خبرنگار سایت خبری " بنیان " در مورد سلول درمانی بیماران کلیوی گفت: سلول درمانی بیماران کلیوی در مرحله تحقیقات قرار دارد و هنوز به یک درمان روتین تبدیل نشده است. البته آزمایشات بالینی در دنیا به صورت رندوم و در دو گروه کیس که پیوند سلول های بنیادی روی آن انجام می شود و گروه کنترل که پیوند روی آن انجام نمی شود اما شرایطش همانند گروه کیس است، در حال انجام است. نتایج این تحقیقات بر اساس تفاوت های گروه کیس متفاوت بوده است.
وی ادامه داد: در تحقیقات دیگری که در  کشور هند در حال انجام است، هم زمان با پیوند ارگان کلیه به بیمار، سلول های بنیادی اهدا کننده کلیه هم به بیمار دریافت کننده ارگان کلیه تزریق می شود. نتایجی که از این تحقیقات در مجامع بین المللی منتشر شده است نشان از موفقت آمیز بودن این تحقیقات دارد.
دلایل لزوم سلول درمانی بیماران کلیوی
فوق تخصص بیماری های کلیه و فشار خون دانشگاه علوم پزشکی تهران در ادامه در مورد دلایل لزوم سلول درمانی بیماران کلیوی توضیح داد: در حال حاضر در دنیا برای انجام پیوند کلیه کمبود دهنده یا کمبود بافت پیوندی وجود دارد. در واقع اگر تعداد دهنده زیاد هم باشد باز هم پاسخگوی تعدا افرادی که نیازمند پیوند هستند نیست. برای مثال بیماران باید در آمریکا 8 سال و در اروپا 4 سال دیالیز شوند تا نوبت پیوند کلیه آن ها فرا برسد. خطر مرگ و عوارض دیالیز از خطرات پیوند بیشتر است. همچنین امکان موفقیت آمیز نبودن پیوند ارگان کلیه هم وجود دارد و بهبودی بعد از پیوند صد در صد نیست. زیرا انجام پیوند ارگان  مستلزم این است که سیستم ایمنی بدن فرد را ضعیف کرده تا بدن کلیه جدید را بپذیرد. همین امر باعث می شود بدن آماده پذیرش انواع بیماری های دیگر مانند سرطان یا بیماری های عفونی شود. به همین دلیل محققین سال ها در تلاش هستند که راهی را پیدا کنند که این مشکلات کاهش پیدا کند.
وی افزود: ابتدا پیوند از حیواناتی که از نظر ژنتیکی شباهت بیشتری به انسان دارند مانند شامپانزه، خوک و موش مورد تحقیق قرار گرفت. این تحقیقات سال های سال است که در حال انجام است اما تا کنون امکان پذیر نبوده و به مرحله بالین نرسیده است.
دکتر نجفی با بیان اینکه راه بعدی که مورد توجه قرار گرفت  " بازتولید  " است، ادامه داد:  به این معنی که عضوی که تخریب شده است، خودش خودش را بازتولید کند. این ویژگی تا حدودی در سلول های موجودات زنده و بعضی جوارح  بدن انسان مانند دستگاه گوارش، پوست و... وجود دارد. به این ترتیب که مرتبا سلول های جدید ساخته شده و سلول های قدیمی وارد محیط بیرون از بدن می شوند. سلول های جدید، سلول های بنیادی و زیر بنائی هستند که تکثیر شده و جایگاه سلول های از بین رفته را پر می کنند. البته در همه جوارح وجود ندارند.
وی افزود: به همین دلیل برای بازتولید سلول های این ارگان ها باید از منابع دیگر سلول های بنیادی دریافت کرد. برای بازتولید سلول های کلیه، از سلول های مزانکایمال مغز استخوان یا از جوارح دیگر مانند چربی زیر پوست شکم استفاده می شود. در این فرآیند پس از اینکه این سلول ها از محل مورد نظر گرفته می شوند، آن ها را تلخیص کرده، در محیط آزمایشگاه کشت داده و بر اساس وزن بیمار، به وی تزریق می شوند. این تحقیقات در آمریکای شمالی، اروپا، استرالیا، ایران و برخی کشورهای جهان سوم در حال انجام است اما نتایج آن هنوز مشخص نیست.
ساخت ارگان های بدن در محیط آزمایشگاه
دکتر نجفی در پایان از ساخت ارگان های بدن در محیط آزمایشگاه خبر داد و گفت: در کشورهایی مانند اسپانیا و در محیط آزمایشگاه بعضی از ارگان ها را توسط سلول های بنیادی می سازند. البته ساخت ارگانی مانند کلیه که بافت پیچیده تری نسبت ارگان های دیگر مانند کبد دارد نیازمند تحقیقات بیشتری است.
وی افزود: نمونه های حیوانی این تحقیقات کامل شده است اما هنوز به مرحله بالینی نرسیده است.
پایان مطلب/