به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، این پیوندها که آن ها را تحت عنوان catch bonds می شناسند به وسیله پروتئین های چسبندگی شناخته شده به نام کادهرین ها شکل می گیرند. محققین از این پیوندها تحت عنوان کمربندهای ایمنی با اندازه های نانو نام می برند که هر چه کشیده تر می شوند قوی تر می شوند.

این اتفاق چگونه می افتد؟

محققین جواب این سوال را وجود پیوندهای هیدروژنی با عمر طولانی می دانند.

این محققین پیوندهای سلول-سلول قوی را برای سلامت قلبی و مبارزه با سرطان بسیار مهم می دانند. در واقع این ارتباطات بین سلول های قلبی به طور مداوم نیروی مکانیکی را متحمل می شوند و در برخی از سرطان ها عدم وجود این یپوندهای قوی منجر به کنده شدن سلول های سرطانی و متاستاز آن ها می شود.

به منظور یافتن مکانیسم پشت پرده این catch bonds، محققین با مطالعه دینامیک مولکولی و شبیه سازی های کامپیوتری دینامیک این مولکول ها در بدن و با استفاده از اطلاعات بدست آمده از مطالعات قبلی شروع کردند. این محققین دریافتند که دو کادهرین استوانه ای شکل به صورت X شکل به هم پیوند می شوند(دایمرX) و زمانی که کشیده می شوند و در حضور یون های کلسیم ایجاد catch bonds می کنند.

یون های کلسیم زمانی که این پیوندها کشیده می شوند، موجب سفتی کادهرین ها می شود و همه این ها اجازه می دهد که توالی از پیوندهای هیدروژنی شکل بگیرد. این پیوندهای هیدروژنی موجب می شود دایمرهایX ارتباطات تنگاتنگ تری داشته باشند.

به نظر می رسد این catch bonds ها نقش بسیار مهمی را در حفظ یکپارچگی پوست، عروق خونی، غضروف و عضلات که در معرض مدوام نیروهای مکانیکی هستند ایفا می کنند.

پایان مطلب/