به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، آنزیم ها ذاتا ماشین های باهوشی هستند که مسئول بسیاری از عملکردها و واکنش های شیمیایی در زیست شناسی هستند. با این وجود، برخلاف پتانسیل بسیار بالای آن ها، استفاده از آن ها در پزشکی به دلیل عملکرد سیستم ایمنی با محدودیت هایی مواجه است. به عنوان مثال پزشکان مدت هاست از آنزیمی به نام آسپارژیناز برای گرسنه نگه داشتن سلول های سرطانی در زمان شیمی درمانی بیماران استفاده می کنند. از آن جایی که این آنزیم به وسیله ارگانیزمی غیر انسانی(E.Coli) ساخته می شود، خیلی سریع به وسیله سیستم ایمنی خنثی می شود و گاها ایجا واکنش های آلرژیک می کند.

در مطالعات جانوری با استفاده از آسپارژیناز و سایر آنزیم های درمانی، این تیم تحقیقاتی دریافتند که پوسته نانویی توخالی و خلل و فرج دار آن ها آنزیم ها را از عملکرد سیستم ایمنی حفاظت می کند و اجازه می دهد عملکرد خود را انجام دهند. آسپارژیناز با واکنش با آمینواسیدهای که برای تغذیه سلول های سرطانی ضروری هستند عمل می کند. این واکنش موجب تخلیه آمینواسیدی آن ها و محروم شدن سلول های غیر طبیعی از مواد لازم برای تکثیر آن ها می شود. این یافته می تواند یک راه حل کامل و بی نقص برای این مشکل پزشکی باشد.

پوسته نانویی مانند یک فیلتر در جریان خون عمل می کند. آنزیم ها درون به طور بسیار موثری درون  خلل و فرج پوسته نانو بارگذاری می شوند و سپس به وسیله یک پوشش نانوپوروس سیلیکایی کپسوله می شوند. سوراخ های پوسته بسیار ریزتر از آن هستند که موجب فرار آنزیم شوند ولی آنقدر بزرگ هستند که آمینواسیدها بتوانند از طریق انتشار خارج شوند. آنزیم درون پوسته گیر افتاده و موجب می شود اسیدهای امینه که وارد می شوند تخلیه شوند.

این تکنولوژی می تواند کاربردهای وسیعی در زمینه درمان سرطان داشته باشد.

پایان مطلب/