به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مقاله ای که اخیرا در مجله Nature Communications  به چاپ رسیده است گروهی از پژوهشگران شرح داده اند چگونه التهاب باعث شروع پیری سلول ها و آزاد شدن مولکول هایی مانند رادیکال های آزاد اکسیژن و reactive oxygen species  یا ROS می شود. این مولکول ها با پیری در ارتباطند. محققان از مدت ها پیش عقیده داشتند التهاب مزمن می تواند در پیری موثر باشد. حدس زده می شد که التهاب باید مسوول بیماری های به ظاهر غیر مرتبط که به دفعات در افراد مسن دیده می شوند، باشد این بیماری ها به نوبه خود عامل کاهش طول عمر هستند. اخیرا گروهی از محققان انگلیسی روشی جهت اثبات این موضوع ارائه داده اند. آن ها درتحقیقات خود از موش هایی سود جسته اند  که در آن ها ژنی که  پاسخ های التهابی را محدود می کند،خاموش  شده است. محققان می گویند زمانی که بدن ما سعی می کند با عوامل عفونی بجنگد درد و تب با التهاب همراه است ، در غیر این صورت ما بیمار خواهیم شد و حتی ممکن است بمیریم.  بنابراین می توان گفت درد هشدارخوبی است.زمانی که ما پیرتر می شویم شکل ملایمی از التهاب بدون هیچ دلیل خاصی به طور مکرر دیده می شود که نهایتا به صورت مزمن در می آید. این نوع التهاب خطرناک نیست ولی طی آن مولکول های پیام رسان بسیار قوی آزاد می شود که عامل درد و تب در موارد حاد هستند. این مولکول ها می توانند به سلول ها و DNA آسیب برسانند دراین صورت توانایی ترمیم  چندین بیماری در موش ها محدود می شود و بنابراین پیری سرعت می یابد.  محققان می گویند روند پیری در افراد با سرعت متفاوتی پیش می رود واغلب با فعال شدن مارکرهای التهاب مزمن همراه است.  با توجه به این نتایج التهاب می تواند برای به تاخیر انداختن پیری مورد توجه قرار گیرد. به عقیده پژوهشگران مهم ترین نتیجه حاصل شده از این مطالعه این است که درمان با داروی ضد التهاب ارزان قیمت و ساده ای به نام ibuprofen می تواند روند پیشرفت پیری سلولی را معکوس کند و توانایی بازسازی بافتی را بازگرداند.

 موش های مورد استفاه در این تحقیق دچار التهاب مزمن شده و غالبا از آن ها به عنوان حیوانات آزمایشگاهی برای مطالعه بیماری های التهابی کبد استفاده می شود. روند پیری در این موش ها دوبرابر موش هایی است که دچار التهاب نیستند.

پایان مطلب/