به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مطالعه صورت گرفته به وسیله دکتر رضا اردهالی و همکاران اختلاف نظرها و مجادلات بر سر این که عضلات قلبی توان بازسازی و ترمیم خوود را دارند یا خیر را حل کرده است. این یافته ها می تواند در آینده ای نزدیک منجر به ترمیم عضله قلبی یا بافت آسیب دیده به دلیل حملات قلبی شود.

در ابتدا تصورها براین بوده است که سلول های عضلانی قلبی یا کاردیومیوسیت ها قادر به همانندسازی خودشان و تقسیم نیستند و تعداد نهایی آن ها در همان زمان تولد تعیین می شود. با این وجود، نزدیک به دو دهه مطالعه نشان می دهد که این سلول های قلبی دارای فعالیت تکثیری محدودی هستند اما در مورد چرایی و چگونگی و میزان آن اتفاق نظر وجود نداشت.

روش های غیر مستقیم مختلفی برای اندازه گیری این پتانسیل تکثیری مورد استفاده قرار گرفته است که هر کدام با سختی هایی همراه بوده است برای مثال گروهی از carbon dating برای تشخیص سن کاردیومیوسیت ها در انسان استفاده کردند تا تعیین کنند که ایا آن ها بعد از تکوین جنینی نیز تقسیم داشته اند یا خیر، اما صحت اطلاعات به دست آمده با شک همراه است.

دکتر اردهالی و همکاران در این مطالعه از روش ژنتیکی به نام آنالیز موزاییک با استفاده از مارکرهای دوبل یا MADAM استفاده کردند تا برای اولین بار تقسیم سلول قلبی را در مدل موشی اندازه گیری کنند. انها تقسیم متقارن طولانی مدت و محدودی را در کاردیومیوسیت هامشاهده کردند که اگرچه تعداد آن ها نادر است ولی به هر حال اتفاق می افتد و البته به طور معناداری در اولین ماه بعد از تولد تعداد آن ها کاهش می یابد. هیچ گونه سلول بنیادی در این فرایند دخیل نیست و میزان تقسیم این کاردیومیوسیت ها کمتر از یک درصد در تمام سال است.

هم چنین سلول های دختری حاصل از این تقسیم نادر نیز تقسیم می شوند اما این اتفاق بسیار نادر است. محققین دریافته اند که میزان این تقسیم سلولی بعد از وقوع یک سکته قلبی نیز افزایش پیدا نمی کند.

این یکی از محدود راه های متقاعد کننده مبنی بر وقوع تقسیم سلولی هر چند به میزان کم و محدود در سلول های قلبی است.

پایان مطلب/