به گزارش بنیان به نقل از7thspace.com، فیبروز کبدی یک مشکل عمده سلامت در سراسر جهان است و مانع جدی برای سلول درمانی محسوب می شود. سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC) چند توان، سلول های کاندید مهمی برای کاربردهای بالینی آینده هستند، با این حال موفقیت درمان با MSC به جای گیری مناسب و بقاء آنها درارگان های گیرنده بستگی دارد.

این مطالعه به منظور بهبود قابلیت ترمیم MSCs بوسیله پیوند آنها به موش های مبتلا به فیبروز دریافت کننده سدیم نیتروپروساید (SNP) طراحی شده است.

در این مطالعه 100 میلی متر SNP (تولید کننده نیتریک اکساید (NO))، دو بار در هفته به مدت 4 هفته به موش های مبتلا به فیبروز داده شد. سپس سلول های بنیادی که از نوع وحشی موش جدا شده بود به موش ها پیوند زده شد.

پس از 4 هفته، بهبود کبد درحیوانات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  آنالیز فیبروز توسط qRT- PCR  بررسی و سطح بیلی روبین و آلکالین فسفاتاز (ALP) سرمی بین گروه های مختلف درمانی و گروه کنترل مقایسه شد.

بافت شناسی کبد افزایش میزان جای گیری سلول های بنیادی مزانشیمی را درگروه SNP-MSC نسبت به گروه کنترل نشان داد.

بیان ژن های نشانگر فیبروزی alphaSMA، کلاژن alpha1، TIMP، iNOS Band NFkappa  کاهش یافته در حالی که سیتوکراتین 18، آلبومین و eNOS در گروه تیمار شده با SNP-MSC افزایش یافت همچنین سطح سرمی بیلی روبین و ALP نیزدرگروه تحت درمان کاهش یافت. این نتایج نشان می دهد که درمان ترکیبی SNP-MSC سبب کاهش فیبروز درکبد موش ها شده است.

پایان مطلب/