ژن های کاذب: بیومارکرهایی برای سرطان
ژن های کاذب که فاقد عملکردند و به نظر می رسد کاربردی ندارند خویشاوندان ژن هایی هستند که توانایی خود را جهت کد کردن پروتئین ها از دست داده اند. آن ها شامل مواد ژنتیکی هستند که برای بقای جاندار ضروری نیستند.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققان امریکایی در یک مرکز تحقیقات سرطان با استفاده ازروش های بیوانفورماتیکی به مطالعه این مواد ژنتیکی عجیب جذاب پرداخته اند. آن ها پروفایل بیان ژن های کاذب نمونه های 28008 بیمارسرطانی را بررسی نموده اند. در مجموع 378 میلیارد توالی RNA مورد بررسی قرار گرفته است تا سطح بیان حدود 10000 ژن کاذب اندازه گیری شود تا پیش ازاین، این مقدار نمونه بیمارمورد بررسی قرار نگرفته بود. نتایج بیان می کند دانش آنالیزبیان ژن های کاذب ممکن است نقش مهمی در توضیح این که چگونه سرطان اتفاق می افتد داشته باشد و به پزشکان در کشف بیومارکرها کمک کند. یافته های حاصل از این مطالعه در Nature Communications به چاپ رسیده است. اطلاعات مربوط به بیومارکرها برای ابداع روش های درمانی که نقاط خاص تومور را مورد هدف قرار می دهند و نیز آگاهی از این که چگونه بیماران با سرطان و درمان های مختلف روبرو می شوند، مهم است. بیومارکرها مولکول هایی هستند که می توانند بیان کننده حضور یک بیماری باشند و به طور گسترده در حال استفاده برای اندازه گیری پاسخ های بدن به روش های درمانی هستند. در عرصه نو ظهور personalized medicine از بیومارکرها برای انتخاب نوع درمان بیمار استفاده می شود. نمونه های مورد مطالعه متعلق به زیرگروه های سرطان های سینه، کلیه،تخمدان، کولورکتال، ریه و رحم بوده اند. بسته به نوع سرطان ،زیرگروه های توموری که با بیان ژن های کاذب مشخص شده اند تشابه زیادی با زیرگروه های مشخص شده توسط دیگر اطلاعات مولکولی نشان می دهند. محققان معتقدند نتایج مطالعه پنانسیل آنالیز بیان ژن های کاذب را به عنوان یک استاندارد طلایی برای تحقیق در مورد مکانیسم های سرطان و کشف بیومارکرهای تشخیصی، نشان می دهد. این بیومارکرها به متخصصان عرصه پزشکی اجازه خواهد داد نرخ بقای سرطان را پیش بینی کنند. بیان ژن های کاذب به تنهایی می تواند زیرگروه های سرطان رحم را به طور صحیح دسته بندی کند. در مورد سرطان کلیه نیز زیرگروه های بیان ژن های کاذب نه تنها به طور قابل توجهی با بقای بیمار رابطه دارند بلکه در ترکیب با تنوع بالینی به طبقه بندی بیماران کمک می کنند.
پایان مطلب/