به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در این مطالعه محققین دانشگاه گرانادا وضعیت فیزیکی و روانی بیماران مبتلا به سرطان کولون را بعد از درمان انکولوژیک آنالیز کرده اند. آمار نشان می دهد که سرطان کولون سومین سرطان شایع در جهان می باشد. با توجه به پیشرفت های صورت گرفته در درمان در سال های اخیر، شانس بقا به میزان زیادی در سال های اخیر افزایش داشته است به نوحی که آمار نشان می دهد این میزان 44 تا 65 درصد در پنج سال اخیر بوده است. این بهبود روش های درمانی منجر به ایجاد گروهی از افراد شده است که سرطان کولون داشته اند اما توانسته اند آن را مدیریت کنند.

با این وجود درمان های مورد استفاده اثرات فیزیکی و روانی عمیقی را به جای می گذارند به نحوی که ما را با این سوال مواجه می کنند که این افراد چه بهایی را برای زنده ماندن پرداخت می کنند؟

نتایج نشان می دهد که زمانی که ما این بیماران را باافرادی با سن و جنس مشابه مقایسه شدند، محققین دریافتند که بازماندگان سرطان کولون تا حدی توان عملکردی شان را ازدست می دهند و در نتیجه تا حدی از فعالیت های طبیعی روزانه باز می مانند.

این ناتوانی در ظرفیت عملکردی به دلیل مشکلات فیزیکی است که فرد طی درمان با آن مواجه می شود و ناچار است ماه ها با آن دست و پنجه نرم کند.

از دست دادن پارامترهایی مانند قدرت عضلانی در پشت و ظرفیت قلبی تنفسی می تواند به این معنی باشد که فرد در مقایسه با افراد سالم از همین جنس و سن به میزان 60درصد ناتوان خواهد بود. در همین زمان، بیماران سرطان کولون دارای علایمی شبیه خستگی به دلیل بیماری شان هستند. همه این ناهنجاری های فیزیکی روی کیفیت زندگی فرد اثر می گذارد و این در مقایسه با افراد سالم 40درصد خواهد بود.

پایان مطلب/