به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، محققین براین باورند که سلول درمانی می تواند امیدها را برای درمان بیماری هایی مانند پارکینسون، مولتیپل اسکلروزیس و ضایعات نخاعی که بدلیل تخریب سلول های طبیعی بدن صورت گرفته است زنده نگه دارد.

فرایند انتقال هسته سلول سوماتیک که این محققین استفاده کردند شامل پیوند هسته یک سلول که محتویDNA است به سلول تخمی که مواد ژنتیکی آن برداشته شده می باشد. این تخم لقاح نیافته می تواند تکوین یابد و در نهایت ایجاد سلول های بنیادی کند.

از سال 2006 تاکنون مطالعات زیادی سعی در ایجاد این سلول های بنیادی پر توان داشته اند که از جمله آن ها بازبرنامه ریزی سلول با استفاده از چهار فاکتور رونویسی است که تولید سلول های بنیادی پرتوان القا شده می کند. اما به نظر می رسد این سلول ها دقیقا شبیه سلول های بنیادی جنینی نیستند و در نتیجه این مسئله روی کارایی آن ها در درمان تاثیرگذار خواهد بود.

این مطالعه سلول های بنیادی پرتوان به دست آمده از روش SCNT و iPSCs را با هم مقایسه کرده است. مطالعه نشان می دهد که سلول های بنیادی تولید شده از سلول پوستی با استفاده از روشSCNT تقریبا مشابه سلول های بنیادی جنینی هستند که به وسیله تخم های لقاح یافته آزمایشگاهی(روش گلد استاندارد) ایجاد می شوند. اما سلول های iPS تولید شده از سلول های پوستی تا حد زیادی ویژگی های سلول پوستی را نشان می دهند که اصطلاحا از آن به عنوان خاطره یا memoryیاد می شود. به نظر می رسد تفاوت موجود بسیار بارز است و روش SCNT با موفقیت خاطره سلول پوستی را از بین برده و این سلول ها را تبدیل به سلول های بنیادی جنینی می کند. اما روش iPS تولید سلول بسیار متفاوت و با ناهنجاری های مشخص می کند.

بنابراین به نظر می رسد سلول های بنیادی تولید شده به روش SCNT می توانند کاندید مناسب تری برای طب ترمیمی و سلول درمانی باشند و امید است با استفاده از این سلول ها روز بتوان بیماری های لاعلاج و صعب العلاج را درمان کرد.

پایان مطلب/