به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این محققین با مشاهده مجموعه ای از سلول های عضلانی قلبی به نام میوسیت ها، دریافتند که آن ها در نزدیکی عروق خونی روی جریان خون اثر می گذارند. این محققین می گویند که چرا از این سلول ها استفاده نکنند و آن ها را در اطراف عروق خونی گیر نیندازند و ایجاد یک پمپ کوچک کنند؟!

این پمپ لزوما یک قلب مینیاتوری خواهد بود(نوعی گردش بی نهایت ساده) که نمونه هایی از عملکرد آن ها را در برخی از کرم ها مشاهده کرده اند. قلب انسان معمولا برای به چرخش در آوردن خون در سراسر بدن کافی است. در اندام های تحتانی، حرکت عضلات اسکلتی به فشار دادن سیاهرگ ها کمک می کند و دریچه هایی وجود دارد که فشار و حرکت یک طرفه خون را تضمین می کند تا خون به قلب برگردد.

زمانی که افراد پا به سن می گذارند، اغلب این دریچه ها کارایی خود را ازدست می دهند و به یکی از دلایل تجمع خون در سیستم سیاهرگی تبدیل می شوند. تجمع خون که آن را نارسایی مزمن وریدی می نامند می تواند منجر به ایجاد رگ های واریسی شود. این حالت تقریبا در 25 درصد افراد بالغ وجود دارد. در حال حاضر گزینه های درمانی محدودی وجود دارد به ویژه در زمانی که نارسایی این دریچه ها در سیستم وریدی شدید می شود. اما ایده این محققین می تواند روش جدید درمانی برای این وضعیت باشد. از آن جایی که گروهی از میوسیت ها به صورت خودمختار ضربان دارند. مهندسین بافتی می توانند از ساختارهای شبه داربستی برای ساخت قطعه منقبض کننده ریتمیک از بافت قلبی و  سلول های بنیادی خود بیمار استفاده کنند. این عضلات ضربان دار خودمختار می توانند در اطراف سیاهرگ های که در آن ها دریچه ها عملکرد ندارند، قرار بگیرند و به پمپ کردن و هل دادن خون کمک کنند.

گام بعدی، برآورد این مطلب است که آیا این پمپ در برگیرنده عروق می تواند فشار کافی را برای کمک به گردش خون در جانوران زنده ایجاد کند.

پایان مطلب/