به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، گلیوبلاستما یکی از انواع شایع و کشنده سرطان است که دارای قابلیت متاستاز بالایی است و درمان آن به دلیل لایه های دفاعی و سد خونی مغزی بسیار دشوار می باشد. سد خونی مغزی دارای اتصالات محکم(tight junction) می باشد که عایق هایی را بین سلول های اندوتلیالی عروق خونی ایجاد می کند. علاوه بر این سلول ها، سلول هایی تحت عنوان آستروسیت هایendfeet نیز وجود دارند که مولکول هایی را آزاد می کنند که منجر به تنظیم اتصالات محکم بین سلول های اندوتلیالی می شود. علاوه براین، این سلو لها مواد شیمیایی را آزاد می کنند که می توانند منجر به اتساع یا انقباض عروق خونی مغز شوند و در نتیجه جریان خون مغزی را کنترل کنند. در واقع سد خونی مغزی به عنوان سدی هوشمند جریان خون را از مغز جدا می سازد.

در این مطالعه محققین برهمکنش بین سلول های گلیوبلاستما، آستروسیت ها و عروق خونی مغز را بررسی کرده اند. آن ها از مدل موشی گلیوبلاستما، رنگ های فلورسنس و تکنیک های تصویربرداری مختلفی برای مشاهده مهاجرت سلو لهای توموری و برهمکنش آن ها با سایر سلول ها استفاده کردند.

در این مطالعه محققین نشان دادند که تقریبا تمام سلول های گلیوبلاستمای خارج از تومور اصلی در فضاهای بین آستروسیت های endfeet و سطح خارجی عروق خونی قرار گرفته اند. سلول های گلیوبلاستما با استفاده از شبکه یا عروق خونی کوچک به عنوان یک داربست می توانند در امتداد این عروق مهاجرت کنند و از مواد غذایی خون برای خودشان استفاده کنند.

علاوه براین، این مطالعه نشان می دهد که سلول های گلیوبلاستما کنترل عروق خونی را از دست آستروسیت ها خارج می کنند، درنتیجه، اتصالات محکم سست می شوند و این منجر به تجزیه سد خونی مغزی می شود. مطلب جالب تر این است که تنها گروه کوچک یا سلول های گلیوبلاستمای منفرد کمی برای تضعیف سد خونی مغزی در مراحل اولیه پیشرفت بیماری کافی است.

به نظر می رسد استفاده از عوامل ضد تهاجم برای درمان بیماران گلیوبلاستمایی جدیدا شناخته شده سودمند باشد و شناسایی و درک بهتر چگونگی برهمکنش سلول های توموری با سد خونی مغزی ممکن است توانایی ما را در درمان بیماران گلیوبلاستمایی افزایش دهد.

پایان مطلب/