به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily،فاکتور پرتوانی NANOG فقط دو روز پیش از لانه گزینی جنین در رحم فعال است(از روز پنج تا هفت بعد از لقاح). طی این دوره حیاتی تکوین، NANOG به سلول های بنیادی جنینی ظرفیت بیش از تصوری برای تقسیم و ایجاد بافت های موجود بالغ را می دهد. این توانایی را پرتوانی می نامند.  تا پیش از این تصور می شود که این ویژگی NANOG فقط مربوط به همان بازه زمانی کوتاه مدت پیش از لانه گزینی است اما مطالعه ای که اخیرا صورت گرفته است نشان می دهد که این فاکتور در موجودات بالغ نیز نقشی را بازی می کند. آنالیزهای بافتی که این محققین با استفاده از ایمونوهیستوشیمی در موش انجام داده اند نشان می دهد که این فاکتور علاوه در بافت های جنینی در بافت اپیتلیوم مطبق موجود در مری، پوست و واژن نیز وجود دارد.

علاوه براین ، محققین به مطالعه رده ای از موش ها پرداختند که می توان آن ها را برای القای فاکتور NANOG برای یک باز زمانی کوتاه مدت برنامه ریزی کرد. این مطالعه نشان داد که زمانی که NANOG در این موش ها افزایش می یابد، میزان تکثیر سلول های اپی تلیومی(هایپرپلازیا) افزایش می باید و در نتیجه میزان آسیب DNA سلولی نیز افزایش می یابد.

جالب است بدانیم که اثرات NANOG فقط در مورد اپی تلیوم مطبق مشاهده می شود درحالی که سایر بافت ها مانند کلیه و کبد دارای بیان NANOGمتفاوتی هستند. این نشان می دهد که نحوه عملکرد NANOGدر اپی تلیوم مطبق به صورت انتخابی است. با استفاده از آنالیزهای ژنومی، محققین نشان داده اند که این فاکتور قادر به تنظیم تکثیر سلولی در این بافت ها است و به نظر می رسد که این عمل را از طریق پروتئینAURKA انجام می دهد که در کنترل تقسیم سلولی دخیل است.

هم چنین این محققین نشان داده اند که NANOG در نمونه های تومور اپی تلیوم مطبق مشتق از بیماران  نیز افزایش یافته است. بلوک کردن عملکرد این ژن با استفاده از RNAی مداخله گر نشان داد که ایندکس تکثیر سلولی نیز کاهش می یابد.

پایان مطلب/