به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، نتایج این مطالعه مربوط به شش سال تحقیق با هدف تکوین درمان های بیولوژیک برای بیماران قلبی با اختلالات ریتمیک بوده است. این بیماران به طور متداول با جراحی و پیوند ضربان سازها درمان می شوند و در ایالات متحده سالانه بیش از 300000 بیمار این  ضربان سازها را دریافت می کنند.

این یافته های آزمایشگاهی می تواند منجر به مطالعات بالینی برای انسان هایی شود که مبتلا به  اختلالات ریتمی قلب هستند، اما از عوارض جانبی مانند عفونت ناشی از تماس یا دستگاه های قلبی(ضربان سازهای مکانیکی) نیز رنج می برند. این محققین می گویند که در آینده سلول های ضربان ساز را می توان برای کمک به نوزادانی که از بیماری های قلبی مادرزادی رنج می برند نیز استفاده نمود. این محققین می گویند که بچه هایی که هنوز در رحم به سر می برند نمی توانند ضربان ساز داشته باشند اما آن ها امیدوارند که با همکاری متخصصین پزشکی جنینی بتوانند درمان هایی را برای نوزادانی که دارای نقص مادرزادی قلبی هستند پیدا کنند. این امر زمانی می تواند تحقق یابد که بتوان ژن های آسیب دیده را با تزریق سخت افزاری ژن سالم جایگزین کرد و جان میلیون ها کودک را نجات داد.

این مطالعه نیز زمینه جدیدی از ژن درمانی را نشان می دهد که نه تنها از ژن ها برای اصلاح نقایص منجر به اختلال استفاده می کند بلکه می تواند نوعی از سلول ها را به سلول دیگر تبدیل کند.

در این مطالعه ،  به خوک های آزمایشگاهی که دچار توقف قلبی کامل شده بودند،طی یک جراحی برشی با حداقل خطر ژن TBX18 تزریق  کردند. یک روز پس از انتقال ژن به قلب این حیوانات، خوک هایی که این ژن را دریافت کرده بودند ضربان قلب بسیار سریع تری در مقایسه با گروه کنترل داشتند . این ضربان قوی تر طی تمام مدت زمان مطالعه(14روز) باقی مانند.

در اصل این محققین فکر می کنند که این سلول های ضربان ساز بیولوژیک می توانند درمانی موقت برای بیمارانی باشند که از عفونت ضربان سازهای پیوندی رنج می برند.

پایان مطلب/