به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، پوشش عضلانی روده دارای نوع خاصی از ماکروفاژها است که بر علیه عفونت ها مبارزه می کنند. نقش این سلول ها در عملکرد طبیعی کولون ناشناخته است  اما این سلول ها با التهاب بعد از جراحی شکم در ارتباط هستند. یکی از دلایل ناشناخته ماندن نقش این ماکروفاژهای عضلانی مشکلاتی است که در جداسازی این سلول ها از روده وجود دارد.

موا د غذایی هضم شده با انقباض و اتساع عضلات روده ای در امتداد آن پیش می روند. الگو و فراوانی این انقباض ها به وسیله سیگنال های کنترل می شود که از سیستم عصبی روده ای می آید. در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر، این سیگنال ها بیش از حد فعال می شوند و در تحریک عضلات  به نوعی زیاده روی می شود.

محققین موفق به ایجاد روشی شده اند که می توانند ماکروفاژهای عضلانی روده موش را تخلیه کنند تا بتوانند عملکرد ان ها را شناسایی کنند. بعد از این جداسازی یا به نوعی تهی سازی ماکروفاژی مشاهده شد که حرکان طبیعی روده بی نظم شده اند که شاید به دلیل هماهنگی ضعیف انقباضات عضلانی باشد که این نشان می دهد که حرکات روده ای به وسیله ماکروفاژها تنظیم می شوند. اما این فرایند تنظیمی چگونه اتفاق می افتد؟

آن ها کد ژنتیکی انواع مختلف ماکروفاژها را مقایسه کردند تا ژن های غیر ایمنی بسیار فعال در ماکروفاژهای عضلانی را شناسایی کنند، این امر منجر به شناسایی BMP2شد. این پروتئین در کنترل تکوین اندام نقش دارند.

بلوک کردن اثرBMP2 منعکس کننده اثراتی است که برداشتن کامل ماکروفاژها نشان می دهد. این مطلب ثابت می کند که این پروتئین در تنظیم حرکات روده ای نقش دارد. پروتئین BMP2 به وسیله سلول های عصبی مجاور(نورون های روده ای) استفاده می شود که موجب ترشح پروتئینی به نام فاکتور تحریکی کولونی1(CSF1) می شود که ماکروفاژها را حمایت می کند.

این مطالعه نشان می دهد که دو نوع سلول مختلف به یکدیگر کمک می کنند تا عملکرد کلیدی را انجام دهند و در تنظیم فیزیولوژی روده گوارش نقش داشته باشند.

نکته جالب دیگر این است که استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها منجر به کشتن باکتری های روده گوارش می شود و در نتیجه ارتباط بین ماکروفاژها و نورون ها به دلیل کاهش تولید BMP2 و CSF1 مختل می شود ونتیجه آن اختلال در انقباضات روده ای است.

پایان مطلب/