به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این محققین بعد از ایجاد یک مدل برای مطالعه سندرم داون با استفاده از سلول های بنیادی مشتق از بیماران، دریافتند که استفاده از یک آنتی بیوتیک ارزان قیمت می تواند بسیاری از ناهنجاری ها در برهمکنش بین سلول ها و نورون های درحال تکوین را اصلاح کند.

این مطالعه روی سلول های پشتیبان در مغز به نام سلول های آستروگلیال فوکوس کرده است. در این مطالعه محققین مدل سلولی را برای مطالعه چگونگی ایجاد سندرم داون ارائه کرده اند تا بتوانند جزئیات فیزیولوژی آن را بررسی کنند و درمان های احتمالی جدید را نیز ممکن سازند. این مدل در مقایسه با مدل های حیوانی مرسوم واقعی تر به نظر می رسد زیرا از سلول های خود فرد بیمار مشتق شده  است.

مطالعات نشان داده است که عملکردهای آستروگلیالی فاکتوری حیاتی در نقص های نورونی در مغز است و به نظر می رسد این سلول های پشتیبان نقش مهمی در سندرم داون داشته باشند.

برای بررسی نقش آستروگلیا ها در سندرم داون، محققین سلول های پوستی افراد مبتلا به سندرم داون را گرفته، آن ها را بازبرنامه ریزی کردند و ایجاد سلول های بنیادی پرتوان القا شده ای کردند که دارای ژنتیک مشابه ای با سلول های فرد مبتلا به سندرم داون است. محققین در ابتدا این سلول ها را به جمعیت های خالص سلول های آستروگلیالی و نورون ها القا کردند. این به آن ها اجازه می دهد که فاکتورهای بیان شده به وسیله سلول های آستروگلیالی را آنالیز کنند و سپس اثرات آن ها را روی تکوین نورون بررسی کردند.

آن ها دریافته اند که پروتئین خاصی به نام S100B در سلول های استروگلیالی افراد مبتلا به سندرم داون تولید و آزاد می شود که فعالیتهای مضر آستروگلیالی(آستروگلیولیز) را افزایش می دهد و اثرات منفی روی نورون ها دارد و منجر به مرگ این نورون ها می شود و عملکرد آن ها را مختل می کند.

در ادامه این محققین از آنتی بیوتیکی به نام مینوسیکلین استفاده کردند که دارای ویژگی های ضد التهابی است. این  آنتی بیوتیک ناهنجاری های سلول های آستروگلیالی را اصلاح می کنند و برهمکنش بین این سلول ها و نورون ها را پشتیبانی می کنند. برخلاف سایر داروها، میوسیکلین می تواند از سد خونی مغزی عبور کند و روی سلول های استروگلیالی اثر گذارند.

پایان مطلب/