به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در این مطالعه محققین قبل از چندین دور تمرین ویژه، سلول های بنیادی مزانشیمی را به عضلات پای موش تزریق کردند. این تمرینات شبیه انقباضات طولانی مدتی است که طی ورزش های استقامتی در انسان رخ می دهد و منجر به آسیب های عضلانی ملایم می شود. بدین ترتیب محققین قادر شدند که میزان ترمیم را افزایش دهند و رشد و قدرت این عضلات را در موش افزایش می دهند.

این محققین می گویند: ما بسیار دوست داریم بدانیم که عضلات چگونه به تمرین و ورزش پاسخ می دهند و چه اجزای سلولی در افزایش ترمیم و رشد همراه با ورزش مشارکت دارند. اما هدف اولیه در این مطالعه بدست اوردن اطلاعاتی در مورد چگونه جوان سازی عضلات پیر شده و مهار ناتوانی های فیزیکی است که با افزایش سن اتفاق می افتد و افزایش کیفیت زندگی است.

سلول های بنیادی مزانشیمی به طور طبیعی وجود دارند و می توانند به انواع مختلف سلول ها تمایز یابند. این سلول ها می توانند بخشی از استرومای بافت پیوندی را تشکیل دهند که اندام ها و سایر بافت ها را حمایت می کنند.

سلول های بنیادی مزانشیمی فاکتورهای رشد را نیز ترشح می کنند و سلول های پیش ساز عضلات به نام سلول های اقماری را تحریک می کنند تا در درون بافت تکثیر یابند و در ترمیم بعد از آسیب شرکت می کنند. با فعال شدن این سلول های اقماری، این سلول ها با فیبرهای عضلانی آسیب دیده ادغام می شوند و فیبرهای جدیدی را به وجود می آورند و عضلات را مجدد می سازند و قدرت عضلات را تقویت می کنند.

بنابراین به نظر می رسد پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی راه حل مناسبی برای تقویت سلول های اقماری پیر شده باشد. هیچ گاه نمی توان از خود سلول های اقماری برای درمان و ترمیم استفاده کرد زیرا این سلول ها پاسخ ایمنی را تحریک می کنند و موجب رد پیوند در بافت می شوند. اما سلول های بنیادی مزانشیمی این ویژگی را دارند که بدون ایجاد پاسخ ایمنی از فردی به فرد دیگر پیوند شوند.

پایان مطلب/