به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، عفونت ویروس coxsackie نوع B بسیار شایع است و اغلب روی کودکان اثر می گذارد. اغلب کودکانی که به این نوع عفونت مبتلا می شوند تا حدی تب ملایمی را نشان می دهند و در کسر کوچکی از آن ها نیز التهاب قلبی و مغزی مشاهده می شود. از طرف دیگر، 70 تا 80 درصد بیماران با نارسایی قلبی نشانه هایی از سابقه عفونت ویروس coxsackie نوع B را نشان می دهند ولی در آن ها تاریخچه ای از بیماری قلبی ویروسی وجود ندارد. این مطلب نشان می دهد که حتی پیشینه یک عفونت ملایم نیز افراد را بیشتر مستعد بیماری قلبی می نماید.

برای بررسی این مطلب محققین مدل موشی را برای عفونت ویروس coxsackie نوع B کودکی ایجاد کردند. موش هایی که بلافاصله بعد از تولد با دوز غیر کشنده ای از ویروس آلوده شدند، هیچ گونه علایم بیماری های قلبی را طی عفونت یا در زمان بزرگسالی نشان ندادند اما مستعد بیماری های قلبی در مراحل بعدی زندگی هستند.

آنالیز موش ها بعد از آلودگی نشان داد که این دوز ویروسی در واقع قلب را هدف قرار می دهد و در سلول های بنیادی قلبی مشاهده شده است. زمانی که تعداد سلول های بنیادی قلبی در موش های بالغ از قبل آلوده شده و آلوده نشده با هم مقایسه شد، محققین دریافتند که این میزان در موش های آلوده شده بسیار کمتر است.

 برای تست این که عفونت کودکی و از دست دادن سلول های بنیادی اثری روی قلب در زمان بلوغ دارد یا خیر، محققین موش های آلوده شده را در معرض دو نوع استرس قلبی مختلف قرار دادند. آن ها یک گروه را تحت تیمار را با نوعی دارو که قلب را به شدت تحریک می کرد قرار دادند و گروه دیگری از موش ها را به مدت 14 روز، روزانه به مدت 90 دقیقه مجبور به شنا می کردند. به دنبال هر دو تیمار، موش های آلوده شده نشانه های بارزی از بیماری قلبی اولیه را نشان دادند، این در حالی است که گروه کنترل آلوده نشده نشانه های بسیار کمی را نشان دادند.

آنالیز این موش های استرس دیده نشان داد که قلب موش های از پیش آلوده شده توانایی سازمان دهی مجدد عروق خونی و یا ایجاد عروق خونی جدید را ندارد. این فرایند برای پاسخ قلبی به تغییرات محیطی از جمله استرس حیاتی است.

پایان مطلب/