به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily،  با استفاده از مدیفیکاسیون های تدریجی و کوچک در تکوین جنینی دندان موش که در آزمایشگاه القا شد، محققین موفق شدند که دندان هایی را ایجاد کنند که از نظر مورفولوژیک بسیار شبیه نمونه های فسیلی ثبت شده این جوندگان است که میلیون های سال پیش از این موش ها جدا شده اند.

برای مدیفه کردن دندان هایشان، این تیم تحقیقاتی با کشت دندان های جنینی موش هایی که با پروتئین اکتودیسپلازین A کد نشده بودند کار کردند. این پروتئین تشکیل ساختارها و تمایز اندام های جنین را در سراسر مرحله تکوین شان تنظیم می کنند. دندان های به دست آمده با این کشت ها که دارای این موتاسیون هستند به اشکال بسیار پایه و با تاج های بسیار یکدست تکوین می یابند. محققین به تدریج مقادیر مختلفی از پروتئین اکتودیسپلازین A را به سلول های جنینی اضافه کردند و به آن ها اجازه تکوین دادند.

این محققین مشاهده کردند که دندان هایی با درجه های مختلفی از پیچیدگی در تاج هایشان تشکیل شد. این تغییرات اولیه ای که ایجاد شد منطبق با تغییراتی است که در جانوران دوران تریاسه اتفاق می افتد.تکوین الگوهای خلفی تر با مراحل مختلف تکاملی جوندگانی که در دوره پالئوزوئیک منقرض شده اند مطابقت دارد. بنابراین محققن موفق شده اند به صورت آزمایشگاهی مراحل انتقالی مشاهده شده از ثبت های فسیلی دندان پستانداران را به دست آورند. این تیم تحقیقاتی موفق شده اند بین اشکال  این دندان ها با استفاده از مدل سازی کامپیوتری کنتراست ایجاد کنند. آن ها موفق شده اند نشان دهند که چگونه تغییرات دندانی از گروهی از سلول های مشابه به ساختارهایی سه بعدی پیچیده اتفاق می افتد. این مدل قادر به پیش بینی تغییرات مورفولوژی دندانی زمانیکه یک ژن مدیفه می شود، می باشد و بنابراین توضیحی برای مکانیسم هایی است که موجب تغییرات خاصی در شکل دندان طی تکامل می شوند.

پایان مطلب/