به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، تحقیق گسترده طی 25 سال گذشته دیدگاه های اساسی را برای ترمیم سلولی و پتانسیل تمایزی سلول های پیش ساز و بنیادی عصبی ارائه کرده است و سه مکانیسم پلاستیسیتی سیستم عصبی مرکزی را توصیف کرده است.

در حالی که ما هنوز با درک کامل این که چگونه پلاستیسیتی سلولی از سطح یک سلول منفرد تا سطح یک شبکه عصبی تنظیم می شود خیلی فاصله داریم، اما شواهد رو به افزایشی برای این نظریه وجود دارد که نورون زایی، سیناپس زایی و بازآرایی میلینی به طور دینامیک و همکار ساختار و عملکرد مدارهای نورونی را در سیستم عصبی مرکزی بالغین تغییر می دهند. در واقع محققین روی پتانسیل برهمکنش بین این مکانیسم های کلیدی پلاستیسیتی سیستم عصبی مرکزی تاکید دارند.

در حالی که ابزارهای ژنتیکی و تصویربرداری جدید منجر به پیشرفت هایی در درک هر یک از این مکانیسم های پلاسیتیسیتی به طور جداگانه می شوند، کارهای بیشتری باقی مانده صورت گیرد تا تعیین کنیم که آیا پلاستیسیتی سیناپسی، نورون زایی و پلاستیسیتی میلینی به صورت همکار و سینرژیک با هم کار می کنند. در نتیجه برای تنظیم شبکه های عصبی و حمایت عملکرد هایی مانند یادگیری و حافظه که مناطق مختلف مغز را درگیر می کنند احتیاج به درک بیشتر این مکانیسم ها است.

پایان مطلب/