به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، به دنبال یک پیوند بافتی مانند صورت، دست، بازو و ...، پزشکان بلافاصله از داروهای سرکوب کننده ایمنی برای بیمار گیرنده پیوند استفاده می کنند تا مانع از رد پیوند به وسیله سیستم ایمنی بدن  شوند. با این وجود، به طور سیستمیک همواره سمیت هایی همراه با انتقال این داروها است که از جمله آن ها می توان به عوارض جانبی مهار سیستم ایمنی اشاره کرد که بیمار را مستعد عفونت می کند.

محققین با استفاده از زیست ماده ای که قابلیت خودسازماندهی(self-assemble) به درون مواد هیدروژلی را دارد، راهی را برای انتقال داروهای سرکوب کننده ایمنی به صورت موضعی ایجاد کرده اند. این سیستم جدید قادر به انتقال هدفمند و کنترل شده داروها در مکان و زمانی است که مورد نیاز باشند.

این روش جدید انتقال داروهای درمانی سرکوب کننده ایمنی پیشنهاد می کند که انتقال موضعی داروها به بافت پیوند شده منجر به کاهش سمیت آن ها می شود و نتایج درمانی را نیز بهبود می بخشد و ممکن است منجر به یک تغییر پارادیم در درمان های بالینی سرکوب کننده ایمنی در جراحی های پیوند شود.

در این مطالعه محققین هیدروژلی را ایجاد کرده اند که با یک داروهای سرکوب کننده  ایمنی به نام tacrolimus بارگیری شده است. این ترکیب دارو-هیدروژل بعد از جراحی پیوند به زیر پوست تزریق می شوند. این هیدروژل ها غیرفعال باقی می مانند تا این که یک پاسخ التهابی/ایمنی را از جایگاه پیوند دریافت کنند، به دنبال آن در آن نقطه ما انتقال یا تحویل موضعی داروی سرکوب کننده ایمنی را برای چندین ماه به درون گرافت پیوند شده خواهیم داشت.

در مطالعات پیش درمانگاهی به وسیله محققین، تنها یک بار تزریق این هیدروژل-دارو موجب شد زمان رد پیوند از 35 روز به 100 روز افزایش پیدا کند.

پایان مطلب/