پیری یک ریسک فاکتور برای ابتلا به استئوآرتریت(OA) محسوب می شود که یک بیماری مزمن است که با تخریب غضروف مفصلی مشخص می شود و منجر به درد و ناتوانی های فیزیکی می شود. سلول های بنیادی مزانشیمی پیر(hMSCs) در بافت های غضروفی جداسازی شده از بیمارانی که از استئوآرتریت رنج می برند شناسایی شده اند. این سلول ها می توانند هدف درمانی مهمی برای ممانعت از تخریب بافت باشند.

سلول های بنیادی مغزی در بیماران مبتلا به اشکال شدید مولتیپل اسکلروزیس(MS) بیش از آن چه هستند، پیر نشان می دهند. این سلول ها که به طور زودرس پیر شده اند در مقایسه با سلول های طبیعی عملکردی متفاوت دارند و می تواند کلیدی برای ایجاد درمان های جدید برای این بیماری باشند.

سلول های خونی دارای طیف وسیعی از عملکردها از اکسیژن رسانی به بافت ها گرفته تا مبارزه با عفونت و انعقاد خون هستند.جلوگیری از نقصان این سلول های خونی یا ممانعت از تکثیر زیادی آن ها نیازمند یک مکانیسم تنظیمی بسیار دقیق است اما این فرایند به طور کامل شناسایی نشده است.

یک مطالعه پیشگامانه نشان داده است که گلد استاندارد موجود برای بدست آوردن سلول های بنیادی و استفاده در پیوند(بدست آوردن سلول ها از خود بیماران)، بهترین راه برای بازسازی استخوان برای بیماران مبتلا به دیابت نوع یک نیست.

تیمی از محققین دانشگاه بریستول سلول های بنیادی را از سیاهرگ جداسازی کرده و در ادامه آن ها را برای تحریک رشد عروق خونی در موش استفاده کردند. این دستاورد می تواند محققین را گامی دیگر به ترمیم عضلات قلبی آسیب دیده نزدیک کند.

آنالیزهای ژنتیکی سلول به سلول بافت های مغزی در حال تکوین در نوزاد موش و مدل های آزمایشگاهی سرطان مغزی به محققین اجازه کشف عاملین مولکولی سرطان مغزی مقاوم به درمان(گلیوبلاستوما) را می دهد.

در مطالعات پیش درمانگاهی، محققین استنفورد توانسته اند از تکنیک ویرایش ژن CRISPR/Cas9 برای جایگزینی ژن جهش یافته دخیل در یک بیماری ایمنی مخرب استفاده کنند.

محققین در مرکز سرطان جان هاپکینز در مطالعه ای جدید و به کمک ارگانوئیدها شواهد قوی را ارائه کرده اند که تغییرات اپی ژنتیکی که طی روند پیری نیز بسیار شایع هستند، نقش ضروری در شروع سرطان کولون دارند. این یافته ها نشان می دهد که تغییرات اپی ژنتیکی موجب می شوند که موتاسیون های ژنی که منجر به سرطان کولون می شوند فعال شوند.

در مطالعه ای جدید محققین برای اولین بار نشان داده اند که سلول های بنیادی جنینی می توانند به طور کامل شریان شدیدا آسیب دیده را احیا کنند.

بیماران پارکینسونی ممکن است در آینده ای نزدیک به لطف اطلاعات بدست آمده از گورخرماهی درمان شوند.

حدود یک صدم نوزادنی که متولد می شوند دارای ناهنجاری های تکوینی در مجرای ادراری-تناسلی شان هستند. در اغلب موارد این ناهنجاری ها ملایم هستند اما برخی اوقات آن ها همیشگی بوده و حیات فرد را تهدید می کنند.

مطالعه ای جدید به مرور داده های 12 آزمایش فضایی و مطالعات بی وزنی تحریک شده نشان داده است که بی وزن اثر منفی روی بازسازی بافتی وابسته به سلول های بنیادی در سمندرها ندارد اما در برخی بازسازی بافتی را سریع تر و قوی تر می کند. این داده های درون تنی می تواند برای درک و مدیریت توانایی بازسازی و ترمیم بافت های انسانی طی سفر فضایی مورد استفاده قرار گیرند.

در برخی از سرطان ها، درمان اولیه با شیمی درمانی نتایج مثبتی را به دنبال دارد، اما این نتایج موقتی است و تنها منجر به کاهش اندازه تومور می شود. در بسیاری از موارد این تومورها رفته رفته به داروهای شیمی درمانی مقاومت نشان می دهند. این الگوی بهبودی-مقاومت-عود مجدد در مورد سرطان پانکراس به عنوان یک سرطان مهاجم و کشنده نیز صدق می کند.

کمپانی Verastem که روی طراحی و تولید داروهای سرطانی با هدف کشتن سلول های بنیادی سرطانی فوکوس کرده است، اخیرا در مطالعه ای جدید تحت عنوان" Merlin Deficiency Predicts FAK Inhibitor Sensitivity: A Synthetic Lethal Relationship " اطلاعات جدیدی را در این زمینه ارائه کرده است.

شش سال پیش، جیسون تامسون دریافت که جایگاه 13 ساله اش در Pfizer در معرض خطر است. وی یکی از 1100 کارمند آزمایشگاه کمپانی داروسازی در Groton بود. همین امر موجب نگرانی و ترس وی شده بود و نمی خواست به دنبال کار خود و خانواده اش مجبور به مهاجرت شوند.