با افزایش جمعیت پیر و با به سن گذاشته و هم چنین افزایش تعداد جراحی های تهاجمی، ترمیم و بهبودی زخم به یک زمینه مهم در پزشکی تبدیل شده است.

ماکروفاژها، سلول های سفید خونی هستند که با توکه به سیگنالی که از سیستم ایمنی دریافت می کنند می توانند موجب افزایش یا کاهش التهاب شوند.

جراحان در انستیتو چشم و گوش ماساچوست سطح چشم چهار بیماری که دچار سوختگی شیمیایی یک چشم شان شده بودند را بوسیله سلول های بنیادی مشتق از چشم دیگرشان جایگزین کرده اند؛ این رویکرد پیوند سلول های اپی تلیالی لیمبال اتولوگ کشت شده(CALEC) نام دارد.

در مطالعات آزمایشگاهی صورت گرفته در مرکز سرطان کیمل جان هاپکینز محققین مرحله ای کلیدی را مشاهده کرده اند که به موجب آن سلول های سرطانی ممکن است از تومور اولیه تا جایگاه دور دست بدن پراکنده شوند (متاستاز).

سرطان دومین دلیل مرگ در سراسر دنیا محسوب می شود و آمارهای ارائه شده در سال 2018 حاکی از مرگ تقریبا 6/9 میلیون نفر به دلیل سرطان بوده است. نحوه بروز سرطان بسیار پیچیده بوده است و تحت کنترل فاکتورهای مختلفی قرار دارد. از جمله این فاکتورها وجود سلول های بنیادی سرطانی در سراسر دنیا است.

در حال حاضر در بالین از ترکیب پیوند سلول های بنیادی و عمل برداشتن فشار روی استخوان، به منظور ترمیم مناطق نکروزی استفاده می شود. با این وجود ، در تعداد قابل توجهی از بیماران از نظر ترمیم ناحیه نکروزی سر استخوان ران نتیجه مطلوبی حاصل نمی شود و به همین دلیل، تعیین عامل ناموفق بودن این رویکرد و یا ضعف این رویکرد بسیار مهم است.

استراتژی های فعلی برای درک پیشرفت تومور روی سلول های توموری و جداسازی آن ها متمرکز هستند و برهمکنش های تومور با محیط پیرامونش را به خوبی نشان نمی دهند. این امر موجب می شود که درک درستی نحوه پیشرفت تومور و پاسخ تومور به شیمی درمانی وجود نداشته باشد.

پیری یکی از ریسک فاکتورهای مهم برای بروز بیماری آلزایمر است. در ایالات متحده آمریکا از هر ده فرد سالمند بالای 65 سال یک نفر به این بیماری مبتلا می شود و این نسبت برای افراد بالای 85 سال یک به سه است. با این حال، مکانیسمی که به موجب آن پیری در بروز آلزایمر مشارکت می کند مشخص نیست.

در پژوهشی جدید، محققین نشان داده اند که در زمان تولد، سلول های پیش ساز عصبی در بافت عصب بینایی وجود دارند که برای چندین دهه باقی می مانند و به تغذیه فیبرهای عصبی که عصب بینایی را شکل می دهد نقش دارند.

با استفاده از سلول های مشتق از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و فناوری های جدید برای تبدیل کردن آن ها به پیش سازهای تخصص یافته سلول های عضلانی، محققین یک مدل disease in a dish را برای مطالعه فاکتورهای مولکولی که منجر به بروز دیابت نوع دو می شود، ارائه کردند.

استفاده از رده های iPSC برای بررسی عملکرد DNA باستانی انسان، رویکردی کمتر توجه شده اما بسیار جالب است. هیچ کس نتوانسته است نقش DNA نئاندرتال را در طول تکوین نشان دهد. مطالعات نشان می دهد که حدود دو درصد از ژنوم های انسان های مدرن خارج از آفریقا، از DNA نئاندرتال تشکیل شده است.

استفاده از سلول های مهندسی ژنتیک شده گامی رو به جلو در مطالعات اختلالات عصبی مخرب در مدل های پریمات محسوب می شود.

سیستم عصبی انسان اساسا بسیار شبیه یک کامپیوتر است و اطلاعات را پردازش کرده و انتقال می دهد و پیام های مولکولی را از طریق آکسون ها به سایر نورون ها منتقل می کند که همه آن ها بوسیله اجزای غیر نورونی از جمله آرایه ای از سلول ها به نام گلیاها حمایت می شوند.

زمانی که مغز اکسیژن کافی را دریافت نمی کند، استروژن تولید شده بوسیله نورون ها در مردان و زنان موجب بیش فعالی آستروسیت های مغزی و حفاظت آن ها از عملکرد مغزی می شود.

محققین دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی توکیو از سلول های بنیادی جنینی موش برای مهندسی ارگانوئیدهای قلبی سه بعدی دارای عملکرد که قلب در حال تکوین را تداعی می کنند استفاده کرده اند.